خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: فاطمه رمضانی قابله ۹۰ ساله لامردی است که دو هزار نوزاد را به دنیا آورده است. شغلی که از مادرش به ارث برده است.
وی در گفت وگو با خبرنگار مهر گفت: وقتی که نوزادان متولد می‌شدند در گوششان اذان و اقامه می‌خواندم.
حبیب رمضانی فرزند این قابله لامردی به خبرنگار مهر می‌گوید: مادرم قریب به پنج دهه صبح و شب، وقت و بی وقت، در سرمای استخوان سوزِ زمستان و شرجیِ گرمای تابستان تیر و مرداد لامرد و در آن زمانی که نه راهی بود و نه امکانات مناسبی با جان و دل برای اهالی این دیار کار کرده است.
وی افزود: حسابِ تعداد بچه‌هایی که به مدد مادر پنجه طلایی ام به دنیا آمده اند حدوداً دوهزارتایی می‌شود.
وی گفت: مادرم هنوز به خاطر دارد که ناف بچه‌ها را چطور می بریده و آن‌ها را استحمام، و (قنداق) می کرده است.
رمضانی می‌گوید: اگر مادرم پول قابلگی را گرفته بود و جمع کرده بود، قطعاً منزل مسکونی و وضعیت مالی خوبی داشت، اما او هدفش خدمت به مردم بود.
وی در ادامه می‌گوید: خواسته ما از مسؤلین این است که اگر بشود در همین منزل پدری یک اتاق منزلی برای مادرم ساخته شود، تا مشکل مسکن او حل شود.
خانم صفری یکی دیگر از بانوان لامردی در گفت وگو با خبرنگار مهر گفت: همه آن‌هایی که به کمک قابله‌های قدیمی و مهربان این سرزمین بویژه دی عزیز، به دنیا آمده اند، قدردانِ زنانی هستند که روزگاری، ناف زندگی آن‌ها را به دنیا باز کردند.
