سید ابراهیم رئیسی با اشاره به آسیب‌های اجتماعی در کشور گفته است: "طلاق توافقی باید اصلاح شود و به سهولت انجام نشود." ظاهر این سخن برای برخی افراد جذاب است چرا که طلاق اصولاً اقدام ناگوار و تلخی است، اما واقعیت این است که گسترش طلاق از یک منظر کلان، از ویژگی‌های سبک زندگی در دنیای امروز است و به جای مقابلۀ قانونی با آن که وضعیت را وخیم‌تر می‌کند باید به نحوی با آن کنار آمد و در جهت کاهش پیامدهای منفی‌اش کوشید. برای زنان و مردان امروزی "سوختن و ساختن" دیگر معنا ندارد و "شریعت سمحه و سهله" هم به همین دلیل راه طلاق را باز گذاشته است. اگر زن و شوهری به این نتیجه برسند که همزیستی آنها در زیر یک سقف زیانبار و مشکل است و دو طرف را درگیر جنگ اعصاب و پریشانی خاطر می‌کند و از همین رو، تصمیم به جدایی بگیرند، به چه دلیل عقل‌پسندی باید آنها را در راهروهای دادگاه‌های خانواده معطل و سرگردان و اسیر کرد و آنها را به تحمل ادامۀ جنگ اعصاب علیه یکدیگر مجبور ساخت؟ در کنار این موضوع، گسترش طلاق در ایران سوای اثرپذیری از فضای جهانی، دلایل مشخص داخلی از جمله وضعیت معیشتی و شرایط روانی جامعه هم دارد.
بیشتر بخوانید:
سلامت روانی مستلزم احساس امنیتِ همه جانبۀ افراد در دوره‌های حساس زندگی است. این نوع امنیت سال‌هاست در جامعۀ ما به مخاطره افتاده و متأسفانه بسیاری از نهادهای حکومتی در ایجاد انواع ناامنی‌های روانی برای فرزندان مردم با هم مسابقه گذاشته‌اند! اگر دولت جدید و شخص آقای رئیسی واقعاً نگرانِ افزایش طلاق در جامعه شده‌اند، راه‌حل آن سنگ‌اندازی در مسیر طلاق توافقی نیست، بلکه پیشگیری از تولید انواع ناامنی‌های روانی توسط ارگان‌های حاکم و بهبود شرایط زیستی و معیشتی جوانان و زوج‌ها و خانواده‌هاست.
21219
