مریم با فرزندش در آغوش از مسکن خود به سوی مردم می رود و از گوشه عزلت به جمع می پیوندد. به آهستگی و با وقار راه می پیماید و به مردم که در انتظار او بودند نزدیک می شود. علمای یهود و مردم کوچه وبازار با منظره ای باور ناکردنی مواجه می شوند و با یکدیگر آهسته صحبت می کنند که آیا این مریم است؟ و آیا مریم یک طفل در بغل دارد؟ نمی توانستند باور کنند و وقتی مطمئن شدند که مریم طفلی را در آغوش گرفته است قبل از هر چیز شروع به انتقاد می کنند و رفته رفته فراتر رفته به او تهمت می زنند که بچه از آن کیست و پدر او کدام است. مریم را ظاهر فریب می خوانند و به او طعنه بی عفتی می زنند.
نوع سخن گفتن علمای یهود و مردم در واقع یکطرفه و مونولوگ است. هیچ گونه احترام که یکی از اصول مسلم دیالوگ است برای مریم قائل نمی شوند و لحظه ای تامل نمی کنند که بتوانند از حال واقعی مریم باخبر شوند. در تهمت و قضاوت شتاب دارند. قضاوت و شتاب نفی کننده هر گونه ارتباط و گفت و گوی انسانی است. لحظه ای ذهن های متحجر شده خود را باز نمی کنند که مطلب دیگری غیر از پیش داوریشان به آن رسوخ کند. آماده نیستند در وضعیت یادگیرنده قرار گیرند و فکر می کنند همه چیز را می دانند. از صداقت بدورند و نمی توانند با انصاف جویای واقعیت شوند. بر خویش و اعمال و حرف ها و تهمت های خود که نثار مریم می کنند نظارت نمی کنند وحاضر نمی شوند افکار خود را موقتا به تعلیق در آورند که شاید تهمت ها ناروا باشد. اینها همه نشان از رفتاری غیرگفت و گویی دارد. سیل خروشان تمهت ها و ناروایی ها مریم را تحت فشار قرار می دهد و طفل استیصال مادر را حس می کند و به بیان می آید.
خداوند به من کتاب آموخته است (بیان صادق واقعیت) مرا نبوت داده است (حمایت سازنده از موضع خود کردن) هرجا که باشم برکت خداوند همراه من است (بر خویشتن خویش ناظر بودن)، اومرا به نماز و زکات امر کرده است تا هروقت که زنده باشم (نوآوری و مردم محوری)، مامورم با مادرم مهربانی کنم (اعلام و ابراز وظیفه)، جبار و تیره بخت نباشم (پیشداوری ها را کنار گذاشتن)، سلام بر من روزی که متولد شدم و روزی که از دنیا می روم و روزی که دوباره مبعوث می شوم (استقامت در راه بر پا نگهداشتن حق و استقامت درانجام گفت و گو با جمع).در آغاز سال میلادی هستیم. هر سال تولد مسیح را جشن می گیریم. هر سال غلبه آگاهی بر جهل را و پیروزی صداقت بر تهمت را گرامی می داریم و هر سال غلبه کلام را بر گنگی گرامی می داریم و بر آن سریم که با توجه به تولد مسیح و گفت و گوهای پیرامون آن می توانیم بر تاریکی ها و برتک روی ها غلبه کنیم و گفت و گو و ارتباط سازنده داشته باشیم. امید که چنین باشد.
* عضو هیئت مدیره کانون گفت وگو در موسسه امام موسی صدر
