وی در ۱۹۳۵ از مشاغل دولتی کناره‌‌‌گیری کرد تا مشاور ویژه کنت آر. کینگزبری، رئیس استاندارد اویل کالیفرنیا (اکنون موسوم به شرکت شِورن) در سان‌فرانسیسکو شود. دو سال بعد او از شرکای پیلزبری مدیسون سورتو (اکنون موسوم به پیلزبری وینتراپ شاو پیتمن) شد. در ۱۹۴۱ به واشنگتن فراخوانده شد تا در دوران جنگ جهانی دوم مشاور «اداره نفت در دوران جنگ» شود و به سیاستگذاری‌های دولت آمریکا در زمینه انرژی در دوران جنگ کمک کند. از فعالیت‌‌‌های وی در این دوران باید به تدوین قانون خط لوله نفتی ۱۹۴۱ و نیز عضویت در کمیته غرامات و انستیتو نفت آمریکا اشاره کرد. هوارد در ۱۹۴۴ راهی کنتاکی شد تا ریاست شرکت نفت و پالایشگاه اشلند را بر عهده گیرد. از پست‌‌‌های دیگر وی باید به معاونت اجرایی شرکت نفت و گاز سیگنال (۱۹۵۲)، ریاست شرکت نفت یونیون‌تگزاس (۱۹۶۱) و معاونت اجرایی الاید کمیکال (اکنون موسوم به هانیول) (۱۹۶۷) اشاره کرد. وی همچنین مدیریت شرکت کاستال را بر عهده داشت. در ۱۹۸۴ هوارد شرکت نفت مارشال را تاسیس کرد که در اصل یک کمپانی هلدینگ برای سرمایه‌گذاری در صنایع کوک بود. او در ۱۹۵۲ از بنیان‌گذاران گریت نورترن اویل شد؛ شرکتی که در ۱۹۵۵ یک پالایشگاه نفت در رزماونتِ مینه‌‌‌سوتا ساخت تا نفت خام سنگین کانادا را پالایش کند. در ۱۹۵۹ فرد کوک ۳۵درصد سهام گریت نورترن اویل را به ارزش ۵میلیون دلار تصاحب کرد. یونیون‌اویل اکثریت سهام گریت نورترن را از آن خود کرد و کوشید شرکت را مصادره کند؛ اما مارشال همراه با کوک از این تصاحب جلوگیری کردند. در ۱۹۶۹ چارلز کوک پس از تصاحب یونیون‌اویل سهام خود در صنایع کوک را با باقی‌مانده سهام مارشال در گریت‌تورترن اویل معاوضه کرد. هوارد مارشال ۴ اوت ۱۹۹۵ در هیوستن تگزاس درگذشت.
