بهرام نادی روز شنبه در گفت‌وگو با ایرنا افزود: تصمیم‌ها برای انتقال آب اگرچه در ظاهر شاید بدون اشکال به نظر بیاید،اما اگر باعث شود درجایی توسعه ایجاد شود و درجایی دیگر تخریب و نابودی نیازمند بازنگری است ؛ انتقال آب به معنای فراهم کردن توسعه است؛ اما سال‌های بعد می‌بینیم در سویی دیگر منابع آب خشک‌شده‌اند.
به گفته وی؛ مهم‌ترین چالش این است که در برنامه‌ریزی‌ها برای توسعه، کلان نگر نیستیم و با این نگرش بحران آب و پیامدهای آن در اصفهان آسیب‌پذیری بیشتری به دنبال دارد چراکه تأسیسات و سازه‌ها در دشت‌هایی که حالا با پدیده و تهدید فرونشست مواجه شده‌اند، بیشتر است.
وی هشدار داد: اگر بناهای تاریخی اصفهان تخریب شود حتی با مرمت و ساخت مجدد سازه، دیگر تاریخی محسوب نمی‌شوند و این سرمایه از بین می‌رود.
نادی افزود: مفهوم توسعه کشاورزی در شمال استان و بخش میانی و حاشیه رودخانه زاینده‌رود این است که جایی دیگر را تخریب و نابود می‌کنیم.
وی با طرح این پرسش که آیا توسعه در یک بخش بازیان بخشی دیگر یکسان است، هشدار داد: محاسبات و مطالعات نشان می‌دهد توسعه به این شیوه، اقتصادی و منطقی نیست و چندان فایده‌ای ندارد؛ محصول تولیدی این کشاورزان آیا باارزش تنها یکی از بناهای تاریخی اصفهان برابری می‌کند، محاسبات ما این را نشان نمی‌دهد.
وی بابیان اینکه چرا نگاه مجلس شورای اسلامی و مسوولان به توسعه به‌صورت موضعی و منطقه‌ای است، افزود: در تصمیم‌گیری‌ها نگاه یکپارچه وجود ندارد، اصفهان اگر توسعه پیدا کند به‌طور یقین جایی دیگر تخریب می‌شود و برعکس؛ بنابراین مدیریت یکپارچه و آینده‌نگر منابع آب اهمیت دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد افزود: محاسبات نشان می‌دهد از سال ۱۳۶۱ تا سال ۱۳۹۶، میلیاردها مترمکعب از منابع آب زیرزمینی برداشت‌شده است که نتیجه آن بروز فرونشست با حداکثر نرخ سالانه ۱۸ سانتی‌متر است.
وی افزود: برداشت از منابع آب زیرزمینی باقیمانده، بدون اجرای طرح‌های تغذیه آبخوان‌ها به مفهوم تخلیه کامل منابع آب در محدوده زمانی سال ۱۴۰۹ تا ۱۴۱۵ خواهد بود.
نادی با هشدار نسبت به این پیش‌بینی در پاسخ به این بهانه که اگر کشاورزی محدود شود امنیت غذایی با تهدید روبه‌رو است، افزود: با توجه به اتمام منابع آب در سال‌های آینده، امنیت غذایی فعلی هم ناپایدار است؛ ازاین‌رو باید در این فرصت کم روش‌های بهتر را جایگزین کنیم، چراکه وقتی آب نباشد حتی کشاورزی هم‌معنا ندارد.
نادی تصریح کرد: باید الگوی زندگی، توسعه و خلق ثروت به سمتی که کمترین مصرف آب را دارد تغییر جهت دهد ؛ اگر توانستیم این کار را انجام دهیم امنیت غذایی هم پایدار است در غیر این صورت دچار تنش خواهیم شد.
۴۱ هزار و ۲۰۰ حلقه چاه مجاز و ۲۱ هزار و ۷۰۰حلقه چاه غیرمجاز در استان اصفهان وجود دارد که ۱۰ هزار و ۲۰۰حلقه چاه غیرمجاز استان در حال حاضر غیرفعال است.
زاینده‌رود به طول افزون بر ۴۰۰ کیلومتر بزرگ‌ترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که در دهه‌های اخیر به علت برداشت‌های غیرقانونی، انتقال آب از این حوضه به دیگر حوضه‌ها و استان‌ها، تراکم جمعیت و کاهش نسبی بارندگی‌ها، به یک رودخانه با جریان دوره‌ای تبدیل و در پایین‌دست در برخی از دوره‌های زمانی با خشکی مواجه شده است.
استان اصفهان با پنج میلیون نفر جمعیت به‌عنوان قطب گردشگری جهان و ایران، بیش از ۲۲ هزار بنا و اثر تاریخی شناسایی‌شده دارد که از میان آن‌ها افزون بر یک‌هزارم و ۸۰۰ اثر ثبت ملی شدند.
پدیده فرونشست، پایین رفتن تدریجی سطح زمین است که در سال‌های گذشته با توجه به مصرف بی‌رویه آب، بیشتر دشت‌های ایران به‌ویژه در استان اصفهان را تهدید می‌کند.
