به گزارش "ورزش سه"، در روزی که مهدی طارمی گل صعود را به ثمر رساند، بهترین بازیکن زمین بی تردید علیرضا جهانبخش بود. بازیکنی که لحظاتی پیش از کنترل فوق العاده طارمی و ضربه آخر او به فهد طالب، پاسی استادانه را برای گلزن تیم ملی ارسال کرد اما این تنها اثر کاپیتان جهانبخش در نمایش تیم ملی نبود.
او که در دوران دراگان اسکوچیچ روی به ثمر رسیدن شش گل تاثیر مستقیم داشته ، از شروع بازی فرمی آماده و باانگیزه را از خود نشان داد که در کنار سامان قدوس و مهدی طارمی، بار اصلی خط حمله را بر دوش می‌کشید و اگر خوش شانس بود، می‌توانست در گلسازی و گلزنی عملکرد بهتری هم داشته باشد.
جهانبخش در این بازی سه شوت در چارچوب دروازه عراق داشت که همگی را فهد طالب که یک تنه جور مدافعانش را می‌کشید، دفع کرد. دو شوت در نیمه اول و در حالی زده شد که کسی فکرش را نمی‌کرد جهانبخش از پشت محوطه جریمه اقدام به زدن ضربه کند اما هر دو بار با ضرباتی سنگین، طرفداران داخل ورزشگاه را نیم خیز کرد. نکته جالب اینکه شوت دوم جهانبخش که با دفع از سوی گلر عراقی همراه شد، می‌توانست در ریباند با گل طارمی همراه شود اما ضربه مهاجم تیم ملی در درون دروازه قرار نگرفت.
با این حال شاید آنچه که نمایش جهانبخش در این مسابقه را برجسته و او را تبدیل به مرد اول میدان در شب صعود شاگردان اسکوچیچ کرد، دو پاسی است که یکی تبدیل به گل شد و دیگری به حسرت کاپیتان تیم ملی. در دقیقه 38 بازی جهانبخش با قطع توپ و توپ‌ربایی از بازیکن عراق در نزدیکی خط میانه میدان صاحب توپ شد و در حلتی نامتعادل توپ را برای علی قلی زاده سریع و تکنیکی فرستاد و این پاس استثنایی به او رسید تا ستاره شارلروا در موقعیت تک به تک قرار بگیرد اما در حالی که همه به هوای شکستن قفل دروازه فهد طالب نیم خیز شده بودند، ضربه قلی زاده را فهد به کرنر فرستاد تا دو ستاره لژیونر تیم ملی برای ساخت اولین گل بازی ناکام بمانند.
در ادامه دوباره جهانبخش با ارسال پاس‌های کلیدی و موقعیت‌‌سازی برای مهاجمان تیم ملی درخشان ظاهر شد تا اینکه سرانجام پاس بعدی او به مهدی طارمی رسید و مهاجم پورتو گل سه امتیازی را زد. او در این صحنه مسلط به توپ بود و در را از بین مدافعان عراقی دید و جالب اینکه خود طارمی اندکی شک داشت که توپ در جای مناسب به او می‌رسد یا نه که این اتفاق رخ داد تا سهم جهانبخش شادی اختصاصی با گلزن اول ایران در بازی صعود به قطر باشد.
نکته مهم درباره علیرضا جهانبخش این است که حالا می‌توان گفت او با ارائه نمایشی فعالانه و موثر در تیم ملی به عنوان بازیکنی باتجربه، شاید حتی بهترین دوران ملی خود را هم تجربه می‌کند. او توپگیر و مسئول ؛ مهاجم و پرتحرک است و با بازوبند انگار معجونی نوشیده که مثل اسفناج انیمه ملوان زبل او را بالاتر از حد معمول به میدان رقبا می‌فرستد.
حالا بسیاری از طرفداران فوتبال تصور می‌کنند، شاید مسئله جهانبخش نیز شباهت‌هایی که به آنچه وحید امیری درباره تیم ملی گفت، دارد. اینکه او در تیم ملی اختیار عمل بیشتری دارد و با شرایطی آزادتر در خط حمله بازی می‌کند و نتیجه‌اش هم خلق شش موقعیت، ثبت 5 پاس کلیدی، ارسال یک پاس گل و البته شوت‌هایی خطرناک بوده که تنوع موقعیت‌های تیم ملی را بالاتر برده و ایران را به تیمی خطرناک‌تر تبدیل کرده است.
اغراق نیست اگر بگوییم پس از دوران نه چندان خوب در برایتون، حالا علیرضا دوباره متولد شده و این بهترین خبر برای تیمی است که جهانبخش را احتمالا به عنوان کاپیتان در جام جهانی قطر، همراه خواهد داشت.
