فیلم «مرد بازنده» چندمین همکاری محمدحسین مهدویان و جواد عزتی است و بی شک اگر این شناخت و سبقه همکاری وجود نداشت با هیچ منطقی نقش اول فیلم «مرد بازنده» به جواد عزتی تعلق نمی گرفت، نه کاراکتر به لحاظ تعریف و سن و سال و شکل و شمایل برای جواد عزتی نوشته شده بود نه فیزیک جواد عزتی برای این نقش مهیا بود. تنها یک رابطه دوستانه با شناخت از توانایی های بازیگر محمدحسین مهدویان را مجاب به این انتخاب کرد که می توان به جسارت دوگانه این کارگردان و بازیگر بیش از هر چیز نمره قبولی داد.
فیلم به لحاظ نویسندگی، کارگردانی و شخصیت پردازی روی کاغذ و در اجرا حرف های زیادی برای گفتن دارد اما در این مقال حیف است که به تلاشی که بازیگر برای خلق این شخصیت سخت و نفسگیر دارد نپردازیم . کاراکتری سال ها بزرگ تر از سن و سال جواد عزتی، با گریمی سخت و جنس بازی متفاوتی که حالا بازیگر و کارگردان جدا از جسارت شان باید به ریسک هم برسند. ریسک این که آیا این جنس بازی می تواند باور تماشاگر را در موقعیت حساس این قصه پلیسی- معمایی درگیر کند و ریسک اینکه آیا این کاراکتر تیپیکال کارآگاهی از جواد عزتی برای تماشاگر قابل قبول است و در موقعیت های پر از تعلیق قصه بازیگر از این راکورد سنگین حس جدا نمی شود تا فیلم به یک فروپاشیدگی برسد؟
درخصوص تمام اما و اگر های فوق باید گفت دورخیز جواد عزتی برای سیمرغ با «مرد بازنده» لحظه ای اتفاق می افتد که محمدحسین مهدویان از جواد عزتی برای فیلم «مرد بازنده» دعوت می کند و او این فیلمنامه را ورق می زند تا خودش را در قالب شخصیتی متفاوت با هرآنچه تا امروز از او دیده ایم پیدا کند.
«مرد بازنده» قطعا در روز پایانی جشنواره نمی تواند دست خالی به خانه برود مگر آنکه درگیر مناسبات خاص جشنواره ای شود.
انتهای پیام//
