زانودرد در بیساری از افراد در هر سن و جنسی شایع است. نقش تغذیه و ورزش در جلوگیری از زانودرد اثبات شده است.
به گزارش رکنا، کاهش مایعات مفصلی می‌تواند باعث زانو درد شود. به این ترتیب احساس گیرکردن در زانو، آب شدن غضروف، کلسیفیکاسیون و محدودیت حرکت در فرد دیده می‌شود.
در اینجا به ۵ نوع از بهترین غذا‌های افزایش دهنده مایعات مفصلی بدن اشاره می‌کنیم.
مایعات موجود در مفصل زانو به عنوان روان کننده‌های طبیعی عمل و تحرک ما را فراهم می‌کنند. نام این مایع، سینوویال است. در صورت کاهش مایعات، مشکلات سلامتی مانند درد شدید، کلسیفیکاسیون، آرتروز، صدا در زانو، آب شدن غضروف زانو، منیسک، تورم و درد یکی پس از دیگری ایجاد می‌شوند.
یکی از شرایطی که باعث کاهش ترشح مایع سینوویال می‌شود، بار وارده به مفصل است. در شرایطی مانند کار کردن پشت میز یا محبوس شدن در تخت، زانو کمتر تحت فشار قرار می‌گیرد. اگر مفصل زانو به اندازه کافی کار نکند، پس از مدتی کاهش تولید مایع مفصل زانو رخ می‌دهد. در نتیجه استفاده ناکافی از مفصل زانو، درد و محدودیت حرکتی در زانو ایجاد می‌شود. با این حال زانو‌ها گاهی می‌توانند در اثر حرکت زیاد هم مایعات خود را از دست بدهند.
زمانی که مفصل زانو برای مدت طولانی و بیش از حد استفاده می‌شود، به مایع مفصلی بیشتری نیاز دارد. بدن انسان تا حدی می‌تواند این وضع را تحمل کند. اگر استفاده بیش از حد از مفصل زانو ادامه یابد، مایع مفصلی پس از مدتی کافی نخواهد بود. استفاده زیاد از مفصل زانو نیز باعث از دست رفتن مایعات در زانو می‌شود.
برای کاهش از دست دادن مایعات، برخی از مواد غذایی می‌توانند به ما کمک کنند. در ادامه مقاله ما لیست این مواد غذایی مهم را فهرست کرده ایم. مواد غذایی که می‌توانند سبب افزایش مایعات مفصلی شوند.
ژلاتین حیوانی که با غذا مصرف می‌شود با افزایش سنتز بافت‌های کلاژن در بدن ما غضروف و بافت‌های هم بند را تقویت می‌کند. از این نظر، افزودن مقدار زیادی ژله، ژلاتین و ویتامین C به غذاهایمان می‌تواند نقش مفیدی در حفظ و ترمیم غضروف و ترمیم بافت داشته باشد.
کلسیم برای استخوان‌های قوی ضروری است. کلسیم، ضروری‌ترین ماده معدنی برای سلامت استخوان است. گروه سنی ۲۰-۱۰ سال باید به میزان ۱۳۰۰-۱۲۰۰ میلی گرم در روز، گروه سنی ۲۰ تا ۵۰ سال با ۱۰۰۰ میلی گرم در روز و بالای ۵۰ سال به میزان ۱۲۰۰ میلی گرم کلسیم مصرف کنند.
محصولات لبنی، انواع پنیر، سویا، سبزیجات برگ سبز و دانه‌ها را می‌توان به عنوان منابع کلسیم ترجیح داد.
آبگوشت استخوان با محتوای اسید‌های آمینه ضروری مانند گلیسین، پرولین و آرژنین منبع عالی کلاژن است. افزودن آب استخوان به رژیم غذایی خود هر از گاهی برای جایگزینی کاهش کلاژن در بدن ایده آل است. با این حال، اگر کلسترول و بیماری‌های قلبی - عروقی دارید، باید مراقب باشید.
سفیده تخم مرغ یکی از بهترین منابع کلاژن محسوب می‌شود؛ زیرا حاوی اسید‌های آمینه دیگری از جمله گلیسین و پرولین است که کلاژن را تشکیل می‌دهند. برای سلامت استخوان‌ها و مفاصل، باید مراقب باشید که سفیده تخم مرغ را در صبحانه از دست ندهید.
میوه‌های قرمز رنگ مانند توت فرنگی، تمشک، توت سیاه، توت سیاه و زغال اخته ذخیره‌ای از ویتامین C هستند و از تولید کلاژن حمایت می‌کنند. به لطف اسید الاژیک که نوعی آنتی اکسیدان است، توت فرنگی در برابر تخریب کلاژن نیز اثر محافظتی دارد.
