به گزارش سرویس ترجمه بهداشت نیوز، این داروها؛ داروهای حساسی هستند که نیاز به نسخه دارند. دلیلش این است که برخی از آنها می توانند با مواد دیگر تداخل داشته باشند و عوارض جانبی ایجاد کنند.
داروهای شل کننده عضلانی چیست و چه کاربردی دارد؟
همانطور که از نام آنها پیداست، این داروها در درمان برخی از مشکلات عضلانی استفاده می‌شوند و به طور خاص از آنها برای درمان اسپاسم استفاده می شود.
اسپاسم یا گرفتگی به انقباضات ناگهانی و غیرارادی یک یا چند عضله اشاره دارد که می تواند ناشی از تنش انباشته شده همراه با درد باشد.
در این حالت عضله سفت می شود و خم کردن مفصل را دشوار می‌کند وباعث ایجاد مشکل در حرکت می شود. این می تواند نشانه برخی از بیماری ها باشد، مانند مولتیپل اسکلروزیس، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، و فلج مغزی.
داروهای شل کننده عضلانی می توانند به تسکین یا کاهش درد و ناراحتی مربوط به اسپاسم و حتی سندرم روده تحریک پذیر کمک کنند.
لازم به ذکر است که این داروها نباید جایگزین یکدیگر شوند، یعنی نمی توان آنها را به جای یکدیگر استفاده کرد. بنابراین، داروهای ضد اسپاسم نباید برای هر نوع اسپاسمی استفاده شوند.
داروهای ضد اسپاسم روی سیستم عصبی اثر می‌گذارند، به این معنا که سیگنال‌های درد را مسدود یا مهار می‌کنند. توصیه می شود بیش از ۲ تا ۳ هفته از آنها استفاده نکنید.
تا کنون ثابت نشده است که این داروها نسبت به داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی یا استامینوفن مؤثرتر هستند، اما عوارض جانبی بیشتری نسبت به آنها دارند.
در اینجا به شناخته شده ترین آنها اشاره می کنیم:
۱. کاریزوپرودول
به صورت قرص های ۳۵۰ میلی گرمی عرضه می شود. برای اختلالات اسکلتی عضلانی همراه با درد ناشی از رگ به رگ شدن، کشیدگی یا آسیب‌های دیگر تجویز می‌شود.
۲. کلرزوکسازون
کلرزوکسازون که با نام‌های تجاری Parafon ® یا Lorzone ® شناخته می‌شود، برای تسکین درد و انقباضات ناشی از پارگی یا رگ به رگ شدن ماهیچه استفاده می‌شود. در زمان درمان، اغلب همراه با آسپرین یا مسکن هایی مانند استامینوفن استفاده می شود.
۳. متاکسالون
نام تجاری Skelaxin یا Metaxall. به صورت قرص‌های ۸۰۰ میلی‌گرمی ارائه می‌شود. این شل کننده عضلانی موثر، اما نسبتا قوی است بنابراین باید در حد اعتدال مصرف شود.
۴. متوکاربامول
شناخته شده ترین نام تجاری این شل کننده عضلانی Robaxin® است وبه صورت قرص های ۵۰۰ میلی گرمی عرضه می شود. برای درمان کمردرد و همچنین در مواردی آرتریت روماتوئید و مشکلات عضلانی فلج مغزی تجویز می شود.
حداکثر دوز مصرفی در بزرگسالان ۲ تا ۳ قرص (۴ تا ۶ گرم در روز) است. اما دوز مصرفی آن باید برای افراد مسن و بیماران مبتلا به بیماری کبد تنظیم شود.
۵. اورفنادرین
یک شل کننده عضلانی خوراکی است و اثر آنتی کولینرژیک دارد و برای رفع درد و کمک به کنترل حرکت در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون توصیه می‌شود.
۶. تیزانیدین
تیزانیدین یک شل کننده عضلانی آگونیست گیرنده آلفا- 2 است که در نخاع کار می کند و به طور مرکزی عمل می کند و عملکرد مغز و سیستم عصبی را کند می کند.
۷. سیکلوبنزاپرین
سیکلوبنزاپرین یک داروی سه حلقه ای است. به اشکال مختلف، معمولاً ۵ تا ۱۰ میلی گرمی وجود دارد. دوز مصرفی این دارو ۲ تا ۴ بار در روز و حداکثر دوز مصرفی ۶۰ میلی گرم در روز است. برای درد مفید است، اما برای اسپاستیسیتی یا سفتی مفید نیست.
۸. باکلوفن
باکلوفن (Lioresal®) برای اسپاستیسیته در مولتیپل اسکلروزیس استفاده می شود. سیگنال‌های عصبی ارسال شده توسط ستون فقرات را که باعث ایجاد اسپاسم می‌شوند مسدود می کند.
۹. دانترولن
دانترولن که به‌عنوان تجاری Dantrium® شناخته می‌شود، در مولتیپل اسکلروزیس و همچنین اسپاسم عضلانی ناشی از سکته مغزی، آسیب نخاعی و فلج مغزی تجویز می‌شود وبر روی ماهیچه های اسکلتی عمل می کند.
۱۰. دیازپام
دیازپام (Valium) دارویی متعلق به گروه بنزودیازپین ها است. در افسردگی و اضطراب استفاده می شود و همچنین یک شل کننده عضلانی است که به از بین بردن اسپاسم کمک می کند. به غیر از مواردی که قبلاً ذکر شد، برخی از داروها ممکن است توسط متخصصان سلامت برای درمان مشکلاتی مانند اسپاستیک توصیه شوند، بدون اینکه در واقع شل کننده عضلانی باشند.
۱۱. بنزودیازپین ها
بنزودیازپین‌ها به دلیل اثرات آرام‌بخشی که دارند، می‌توانند به آرامش عضلات کمک کنند. کلونازپام و آلپرازولام در این دسته هستند.
۱۲. گاباپنتین
گاباپنتین یک داروی ضد تشنج است. همچنین به از بین بردن اسپاسم عضلانی کمک می کند، اگرچه عملکرد آن به طور کامل شناخته نشده است.
اقدامات احتیاطی و موارد منع مصرف:
شل کننده های عضلانی با الکل و سایر داروها تداخل دارند. بنابراین، از مصرف همزمان آنها با مسکن های اپیوئیدی، روانگردان ها و داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی باید خودداری شود.
به دلیل حساسیت در مصرف این داروها در موارد زیر باید با پزشک مشورت کرد:
بزرگسالان بالای ۶۵ سال و زیر ۱۸ سال
بیماران مبتلا به اختلالات روانی
بیماران دارای مشکلات کبدی و نارسایی کلیه
شل کننده های عضلانی می توانند عوارض جانبی مختلفی ایجاد کنند. رایج ترین آنها موارد زیر است:
خواب آلودگی و خستگی
سرگیجه یا از دست دادن تعادل
سردرد
تحریک عصبی
مشکل در تمرکز یا به خاطر سپردن چیزها
از درمان طولانی مدت با شل کننده های عضلانی اجتناب کنید، زیرا برخی از آنها می توانند وابستگی ایجاد کنند.
١٧ژانویه ۲۰۲۲
Steptohealth
گلنوش محبعلی
