تیم ملی فوتبال ایران در حالی موفق به صعود زودهنگام به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر شد که از هشت بازی گذشته خود صاحب ۷ پیروزی و یک تساوی شده است.
شاگردان دراگان اسکوچیچ در این مدت ۱۳ گل به ثمر رساندند و تنها دو گل خورده داشتند. تساوی یک - یک مقابل کره جنوبی در تهران و برد ۲ بر ۱ برابر لبنان در خانه‌اش تنها گل‌های خورده تیم ملی ایران در مرحله سوم انتخابی جام جهانی محسوب می‌شود که در این دو مسابقه علیرضا بیرانوند وظیفه حراست از دروازه را بر عهده داشت.
پس از گل خوردن بیرانوند در این دیدار، انتقادات از عملکرد او آغاز شد تا اسکوچیچ در کنار آمار باشگاهی بیرانوند در پرتغال ترجیح دهد امیر عابدزاده را که نمایش درخشانی در پونفرادینا اسپانیا دارد را جایگزین او کند.
عابدزاده توانست دروازه تیم ملی ایران را در سه دیدار گذشته مقابل سوریه، عراق و امارات بسته نگه دارد تا نشان دهد در اوج آمادگی قرار دارد.
فرزند احمدرضا عابدزاده دروازه‌بان دهه شصت و هفتاد تیم ملی ایران نه تنها نشان داد ژن خوبی برای دروازه بانی دارد دارد بلکه برای افزایش توانمندی‌های خود حاضر است چالش‌های جدیدی را تجربه کند.
او که در تیم ماریتیمو پرتغال جایگاه ثابت خود را پیدا کرده بود در تابستان سال جاری به لالیگا ۲ اسپانیا رفت تا خود را برای حضور در دروازه پونفرادینا بیازماید. کادر فنی باشگاه جدید امیر پس از تماشای توانایی‌های دروازه‌بان تیم ملی ایران تصمیم گرفتند او را دروازه نخست تیم خود کنند؛ اتفاقی مشابه با آنچه اسکوچیچ در تیم ملی ایران گرفت.
امیر بر خلاف بیرانوند چالش‌های جدید را به جان خرید تا بتواند تبدیل به شماره یک باشگاه و ملی شود اما بیرانوند مسیری متفاوت را در پیش گرفت. او که راه لژیونر شدن را با انتخاب رویال آنتورپ بلژیک آغاز کرد نتوانست تبدیل به انتخاب اول بین دروازه بانان این باشگاه شود اما ترجیح داد به پیشنهاد بواویشتا پرتغال برای انتقال قرضی پاسخ مثبت دهد تا شانس خود را در آنجا بیازماید. بیرانوند در بواویشتا نیز تبدیل به دروازه بان ذخیره شده است تا نشان دهد نسبت به دوران اوج خود در جام جهانی ۲۰۱۸، جام ملت‌های ۲۰۱۹ آسیا و سال‌های متوالی حضور در لیگ قهرمانان ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ آسیا فاصله زیادی دارد.
بیرانوند اردوی تیم ملی ایران را به دلیل ابتلا به کرونا نیمه کاره رها کرد تا نتواند رقابت با امیر را تا روز آخر تمرینات ادامه دهد. با این حال بیرانوند بهتر از هر کس دیگری می‌داند شانس بازگشت او به چارچوب دروازه تیم ملی ایران بسیار کم شده است و او حالا باید منتظر لغزش گلری باشد که خون دروازه بانی را در رگ و ریشه اش دارد.
