عصرایران ؛ هومان دوراندیش
سفر تیم کشتی ایران به آمریکا برای برگزاری رقابتی دوستانه با تیم کشتی آمریکا، در پی حاشیه‌هایی که سخنان علیرضا دبیر پدید آورد، سرانجام لغو شد.
دبیر به عنوان رئیس فدراسیون کشتی، سخنانی سیاسی را بر زبان آورد و آمریکایی‌ها هم به او و چند عضو دیگر تیم کشتی ایران ویزا ندادند و فدراسیون کشتی ایران هم تصمیم به لغو این سفر گرفت.
سخنگوی وزارت خارجۀ ایران هفتۀ قبل در پاسخ به سوالی دربارۀ موضع آمریکایی‌ها در قبال سخنان علیرضا دبیر، امتزاج ورزش و سیاست را رد کرد و خواستار رویکرد غیر سیاسی آمریکایی‌ها به ورزش شد.
این سخنی اصولی است، ولی معلوم نیست چرا رئیس فدراسیون کشتی ایران به این سخن پای‌بند نبوده است.
اگر علیرضا دبیر از "مرگ بر آمریکا" و "نشان دادن مرگ بر آمریکا در عمل" حرفی نمی‌زد، هیچ یک از این حواشی پدید نمی‌آمد و سفر تیم کشتی ایران به آمریکا هم لغو نمی‌شد.
وقتی بین این همه کشور صاحب کشتی در گوشه و کنار جهان، آمریکا را به عنوان حریف خودمان در رقابتی دوستانه انتخاب کرده‌ایم، لابد این انتخاب دلایلی فنی دارد و دست و پنجه نرم کردن کشتی‌گیران تیم ایران با حریفان آمریکایی‌شان، به سود تیم ملی ایران است.
اگر انتخاب آمریکا به عنوان حریف ایران در یک مصاف دوستانه، دلایل فنی داشته (که حتما هم داشته)، چه نیازی بود علیرضا دبیر نفرت سیاسی خودش را از آمریکا عریان و عیان سازد؟
علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی ایران است و باید به منافع و مصالح تیم ملی کشتی ایران فکر کند. خوشبختانه در ایران به اندازۀ کافی رجل سیاسی آمریکاستیز داریم که مرتب بر دهان آمریکای جهانخوار بکوبند و تحقیرش کنند.
در این عالم چیزی به نام تقسیم وظایف هم وجود دارد. واقعا چه نیازی بود که رئیس فدراسیون کشتی ایران در شرایط کنونی وظیفۀ نفرت‌ورزی نسبت به آمریکا را ادا کند؟
اگر علیرضا دبیر یک سیاستمدار میان‌رتبه یا یک شهروند عادی بود و خواستار "نشان دادن مرگ بر آمریکا در عمل" می‌شد، باز می‌توانستیم بگوییم او صرفا نظرش را بیان کرده و از وظایفش عدول نکرده است. اما چنین حرفی از سوی رئیس فدراسیون کشتی، با توجه به نتیجۀ عینی این حرف، که اکنون پیش روی تیم کشتی ایران قرار گرفته، مصداق عدول رئیس فدراسیون از وظایفش بوده است.
اینکه فدراسیون کشتی ایران تصمیم بگیرد برای یک رقابت دوستانه اما مهم به لحاظ کیفی، تیم کشتی ایران را راهی آمریکا سازد ولی رئیس فدراسیون سخنان سیاسی‌ای بگوید که منتهی شود به بر باد رفتن سفر تیم کشتی ایران، آیا نقض غرض نیست؟
حتی اگر حرف‌های دبیر را هم به لحاظ سیاسی درست بدانیم، بیان این سخنان جزو وظایف رئیس فدراسیون کشتی نبود. در واقع دبیر سخنانی خارج از حدود وظایف و صلاحیت خودش گفت و به تیم کشتی ایران ناخواسته لطمه زد.
فرقی ندارد رئیس فدراسیون کشتی علیه کدام کشور داد سخن سر می‌دهد. اگر قرار بود تیم کشتی ایران راهی روسیه شود و علیرضا دبیر علیه روسیه هم حرف‌های سیاسی می‌زد و روس‌ها واکنش منفی نشان می‌دادند و نهایتا سفر تیم کشتی ایران به روسیه لغو می‌شد، سخنان دبیر نشانۀ بی‌تدبیری او در مقام رئیس فدراسیون کشتی بود.
علاوه بر این، لغو این سفر، قطعا کاردانی و خردمندی دبیر را نزد کشتی‌گیرانی که احتمالا مدتی تمرین کرده بودند تا آمادۀ مسابقه با رقبای آمریکایی‌شان شوند، زیر سوال می‌برد. رئیس فدراسیون کشتی باید مقبول کشتی‌گیران زیر دستش باشد نه مقبول فلان جناح یا ارگان سیاسی.
آقای دبیر در راس فدراسیون کشتی نشسته است تا منافع کشتی ایران را تامین کند. بیان سخنان آمریکاستیزانه از سوی او به عنوان رئیس فدراسیون کشتی، نه ضرورتی داشت نه فایده‌ای.
به هر حال این هم تجربه‌ای بود که علیرضا دبیر و دیگران می‌توانند از آن درس بگیرند و در آینده سنجیده‌تر عمل کنند. هر کسی را بهر کاری ساختند. وظیفۀ رئیس فدراسیون کشتی و فوتبال و ... موضع‌گیری سیاسی علیه یک کشور دیگر نیست.
بگذریم که این ژست‌های نخ‌نماشده، آن هم از سوی کسی که قبلا گرین‌کارت آمریکا را هم داشته، بیش از آنکه بوی انقلابی‌گری بدهد، بوی مصلحت‌اندیشی شخصی می‌دهد.
