به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، فرهنگ‌سازی مردم در زمان غیبت اقدام بسیار مهمی بود که امام علی النقی(ع) بانی این موضوع بودند و اذهان را برای غیبت امام زمان(عج) فراهم کردند.
یکی از استثنایی‌ترین دوران‌ها در زمان امام هادی(ع) بود، این امام همام در ترویج معارف دینی بسیار موفق بودند، زیارت جامعه کبیره که مرام‌نامه شیعه فهیم و حکیم است یادگار امام هادی(ع) برای شیعیان است.
امام علی النقی(ع) شاگردانی برای تبیین معارف دین تربیت کردند و این مجموعه اقدامات با توجه به آن عصر جز از معصوم مقتدر و حجت الهی برنمی‌آید.
حجت‌الاسلام و المسلمین سید محمود مدنی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در قم ، اظهار داشت: یکی از دوران‌های نسبتاً طولانی امامت مربوط به حضرت امام هادی(ع) است، نیمه اول قرن سوم دوران امامت امام علی النقی(ع) شرایط ویژه و خاصی داشت.
وی افزود: در دوران امامت امام هادی(ع) شاهد تزلزل دستگاه خلافت هستیم، حضرت امام علی النقی(ع) با شش نفر از خلفای بنی‌عباس هم‌دوره بودند که یکی از آن‌ها متوکل بود که در روایات به‌عنوان کافرترین خلفای عباسی از وی یادشده است.
"تبیین حقیقت" یکی از اقدامات مهم امام هادی(ع) است
استاد حوزه علمیه با تأکید بر اینکه تبیین حقیقت یکی از فعالیت‌های مهم امام هادی(ع) است، بیان کرد: در مسائل اعتقادی همچون مسئله توحید چون زمینه بیشتری در زمان امیرالمؤمنین(ع) فراهم بود ولی زمینه تبیین ابعاد مختلف امامت کمتر فراهم می‌شد که امام هادی(ع) در این دوران این استفاده را داشتند.
مدنی تصریح کرد: در زیارت جامعه کبیره و زیارت غدیریه مشاهده می‌کنیم امام علی النقی(ع) معارفی را منتقل می‌کنند که در آن زمان توسط اهل‌بیت(ع) بیان‌نشده بود و جامعه این ظرفیت و زمینه را نداشت.
وی تعیین وکلا و تقسیم‌بندی منطقه نفوذ شیعیان در دوران امام هادی(ع) را موردتوجه قرارداد و افزود: وکلا توسط امام(ع) مشخص و امام امور شیعیان را سامان می‌دادند و معارف اهل‌بیت(ع) به دست عاشقان عصمت و طهارت می‌رسید.
امام علی النقی(ع) به زیباترین وجهه با محدودیت‌های حکومت بنی عباس مقابله کردند
استاد حوزه علمیه گفت: نکته دیگر در زندگی امام هادی(ع) این است که به زیباترین وجهه با اقدامات امنیتی و سیاسی و محدودیت‌هایی که توسط دستگاه حکومت برای آن حضرت فراهم می‌شد مقابله می‌کردند، هنگامی‌که متوکل "امام علی النقی(ع)" را به‌اجبار از مدینه به سامرا برد و دیگر امام از سامرا خارج شد تا اینکه جنازه مطهر ایشان تشیع شد، برای تحقیر امام را در کاروان‌سرای مربوط به فقرا که به منزل گاه انسان‌های بی‌نوا معروف بود جای داد.
مدنی ادامه داد: برخی از شیعیان در آن مکان به محضر امام هادی رسیدند و گریه کردند و حضرت امام هادی(ع) فرمودند چرا گریه می‌کنید گفتند این جسارت به شماست که شمارا اینجا آوردند، امام فرمودند جای ما اینجا نیست و اشاره کردند پرده از جلوی چشم آن‌ها کنار رفت و جایگاه رفیعی که خداوند برای امام (ع) قرار داده بود در مقابل آن‌ها مجسم شد.
وی بیان کرد: هنگامی‌که متوکل برای اظهار قدرت خود حضرت هادی(ع) را به مراسم سان دیدن دعوت کرد و به هرکدام از اعضای حاضر در آن مراسم نمایش قدرت دستور داد که توبره‌های اسب را پر از خاک کرده و درجایی بریزند و از اجتماع این توبره های خاک تپه بزرگی تشکیل و متوکل به آن بالا رفت و از امام دعوت کرد که در آن مکان حاضر شود و این موضوع نمایش قدرت بود.
استاد حوزه علمیه عنوان کرد: بالای تپه چشم‌انداز بزرگی بود و دسته‌های مختلف ارتش مشاهده می‌شد که متوکل به امام هادی(ع) رو کرد و گفت ارتش ما را چه دیدی، امام علی النقی(ع) باقدرت الهی و کرامتی که داشت اشاره کردند و گفتند حالا لشکر ما را مشاهده کن، نگاه کرد و تمام افق از فرشته‌های الهی برای لحظاتی در مقابل چشمان متوکل مجسم شدند و متوکل بی‌هوش شد و این صحنه قدرت‌نمایی به ضعف متوکل و قدرت امام تبدیل شد.
مدنی با اشاره به نکته اخلاقی از امام هادی (ع) تصریح کرد: حضرت می‌فرمایند اگر خداوند متعال به بنده‌ای اراده خیر داشته باشد و از وی خیر بخواهد و امید بهره‌ای در او باشد خصوصیت این بنده این است که هنگامی‌که نقد می‌شود نقدپذیر باشد.
وی خاطرنشان کرد: این صحبت امام هادی نکته بسیار و قابل‌توجهی دارد، در زمینه‌های علمی و اجرایی و سیاسی نقدپذیر باشیم و اگر این نقدپذیری را از دست دادیم به بیان امام هادی(ع) معنایش این است که خیری در ما نیست و امید و بهره‌ای از ما برده نخواهد شد.
انتهای پیام/452/ش
