محمد عرفانی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: جریان توسعه در درون شهرها موجب شده فضای محیط زیست شهر از شرایط طبیعی خارج شود به این ترتیتب که ایجاد و کاربرد سازههای مصنوع در سطح شهر موجب میشود حرارت روزانه درون شهر باقی بماند که از جمله این صنایع مصنوع میتوان به کاربرد نماهای آلومینیومی، آهنی و شیشه نام برد.
وی ادامه داد:این سازهها موجب جمع آوری و نگهداشت حرارت در درون خود طی روز می شود و در طول شب این حرارت را از خود خارج و پدیدهای تحت عنوان جزیزه حرارتی ایجاد میکند و این شرایط از جمله موضوعاتی است که میتواند باعث بروز افزایش گرمایش درون شهری و کاهش برخی نزولات جوی شود.
معاون پایش و نظارت اداره کل حفاظت محیط زیست خراسان رضوی گفت: در شهر مشهد دارای لکههای جزایر حرارتی هستیم که در حال حاضر شاهد توسعه آنها و اتصالشان به یکدیگر و در نهایت بزرگ شدن دایره این جزیزه و در نتیجه نگهداشت بیشتر حرارت در شهر هستیم.
عرفانی با اشاره به این که در شرایط کنونی شاهد همافزایی ۲ پدیده جزیزه حرارتی و وارونگی هوا در کلانشهر مشهد هستیم افزود: در کلانشهر مشهد دارای تجربه بیشترین وارونگی هوا در طی سال هستیم به طوری که بیش از ۳۰۰ روز سال پدیده اینورژن یا وارونگی هوا در شهر رخ میدهد و ارتفاع وارونگی هوا در مشهد تا ۶۰۰ متر و سطحی بسیار پایین است.
وی ادامه داد: نکته مهمتر این که طی چند سال اخیر نوسانات تغییرات جوی در مشهد بسیار کم شده است به عنوان مثال در گذشته طی فصول پاییز و زمستان یک توده جوی وارد استان می شد و موجب ایجاد تلاطمی در وضعیت آب و هوایی شهر میگردید اما با تغییرات اقلیمی همین میزان تلاطم هم کاسته شده و موجب انباشت آلایندهها، آلوگی هوا و تاثیر منفی در نزولات آسمانی شده است.
معاون محیط زیست خراسان رضوی گفت: علاوه بر این موارد مطالعات جهانی نشان میدهد در دنیا میزان گرمایش جهانی در حال افزایش است ضمن این که این پدیده در شمال غرب و غرب کشور و نیز شمال شرق کشورمان شدت بیشتری دارد.
عرفانی افزود:در شرایط موجود باید استفاده از یک سری نماهای فلزی و شیشهای که میتواند موجب نگهداشت حرارت در سطوح پایین جو شود را به حداقل رساند تا شدت تشکیل جزایر حرارتی که به صورت منفصل ایجاد شده کمتر شود.
وی تاکید کرد: بلندمرتبه سازی در جنوب شهر مشهد نیز باید به طور جد مورد توجه قرار گیرد تا از این طریق جلوی نوسانات جوی گرفته نشود زیرا کلانشهر مشهد به اندازه کافی از ۲ جهت بین ارتفاعات محصور است.