موحد در ادامه، این بحث‌‌‌ها را از لحاظ سیاسی نیز موجب تفرقه دانست و بیان کرد: کارهای من به زبان عربی هم ترجمه شده و من از این قضیه خیلی خوشحال هستم. حتی مقالاتم به کردی ترجمه شده و این باعث خوشحالی من می‌شود. آنهایی که زبان‌‌‌های خودشان را جدی گرفته و بر رویشان کار کرده‌‌‌اند، ارزشمند است. به چه مناسبت، چه حقی داریم تبعیض قائل شویم و بگوییم زبانی بهتر از زبان دیگری است؟ این حرف عقب‌‌‌افتاده‌‌‌ای است. مساله این است که بر روی یک زبان کار شده باشد یا نشده باشد. در مورد بعضی زبان‌‌‌ها کم‌‌‌همتی کردند یا سیاست‌های دولتی مانع شدند اما هیچ‌‌‌کدام از اینها نتوانستند کاری از پیش ببرند. مثلا درمورد زبان ارمنی، در زمان رضاشاه که تدریس زبان ارمنی قدغن شده بود این‌‌‌طور که من شنیدم، شب‌‌‌ها بام‌‌‌به‌‌‌بام می‌‌‌رفتند و زبان ارمنی را یاد می‌‌‌گرفتند و این‌‌‌گونه مقابله کردند.
