موریسون از دهه هشتاد به‌عنوان تحلیلگر بازار سرمایه شروع به همکاری با شرکت «جاردن‌اند کو» (اکنون با نام First NZ Capital) کرد و بعدتر از شرکای کمپانی اُکانر گریو‌اند کو: O›Connor Grieve & Co شد. موریسون سپس ریاست اجرایی «اُمنی کورپ: OmniCorp» یک شرکت سرمایه‌گذاری نیوزیلندی در لندن را بر عهده گرفت؛ اما این شرکت در ۱۹۸۸ فروخته شد. در سال مزبور وی «اچ.آر.ال.موریسون‌اند کو: H.R.L.Morrison & Co» را راه‌اندازی کرد؛ شرکتی که در آغاز در زمینه سرمایه‌گذاری در حوزه‌های مختلف خدمات مشورتی ارائه می‌کرد؛ اما از دهه ۹۰ با شروع خصوصی‌سازی‌های گسترده در استرالیا و نیوزیلند، شرکت یادشده تمرکز خود را بر بخش زیرساخت‌ها نهاد. این شرکت یک سرمایه گذار فعال و مشاور در خصوصی‌سازی فرودگاه‌ها، بنادر و بخش انرژی استرالیا شد. در ۱۹۹۴ موریسون اینفراتیل را راه‌اندازی کرد که از آن به‌عنوان یکی از نخستین صندوق‌های زیرساختی فعال در بورس یاد شده است.
موریسون‌اند کو دفاتری دربندر بریزبین (مرکز ایالت کوئینزلند)، سیدنی، اوکلند (در شمال جزیره شمالى نیوزیلند) و هنگ‌کنگ دارد. در سال۲۰۰۹ موریسون‌اند کو «صندوق مشارکت عمومی زیرساخت» را راه‌اندازی کرد. لوید موریس در سال ۲۰۰۷ از سوی مجله دلویت/ منیجمنت به‌عنوان مدیر سال انتخاب شد.«نیوزیلند هرالد» نیز در ۲۰۰۶ وی را به‌عنوان «رهبر تجارت سال» برگزید. وی از حامیان فعال هنرها در نیوزیلند به شمار می‌رفت و «تراست موسیقی اچ آر ال موریسون» را در ۱۹۹۵ راه اندازی کرد تا از موسیقی‌دانان و آهنگ‌سازان نیوزیلندی حمایت کند. وی همچنین در چندین کارزار عمومی مشارکت داشت که از آن میان باید به راه اندازی کمپینی برای تغییر پرچم نیوزیلند در ۲۰۰۳ اشاره کرد. او در عین حال از اقتصاد سبز و مشارکت نیوزیلند در این راستا به‌شدت حمایت می‌کرد. وی در ۱۰ فوریه ۲۰۱۲ در پی ابتلا به سرطان خون در سیاتل آمریکا درگذشت.
