به گزارش ایسنا، امروز ـ شنبه ـ بیستم دی‌ماه، مصادف است با سالروز قتل میرزا محمدتقی‌خان فراهانی؛ معروف به امیرکبیر.
امیرکبیر که یکی از مدبرترین اصلاح‌گران ایران در طول تاریخ است، به دلیل دسیسه چینی مادر ناصرالدین شاه و دیگر درباریان که به علت اصلاحات او موقعیتشان به خطر افتاده بود، جان خود را از دست.
تا به حال بارها در فیلم‌ها، تئاترها و سریال‌های مختلف، گذری به سرگذشت این بزرگ‌مرد تاریخ زده شده است، ولی بی شک یکی از به یادماندنی‌ترین آثار نمایشی که درباره این شخصیت ساخته شده، ساخته سعید نیک‌پور است که خود نیز به ایفای نقش امیرکبیر پرداخت. ساخت این سریال به دهه ۶۰ برمی‌گردد؛ درست در بحبوحه هشت سال جنگ تحمیلی.
ساخت موسیقی این سریال به یادماندنی را کامبیز روشن روان بر عهده داشته است و به خوبی هم از عهده این کار برآمده است. علیرضا افتخاری هم برای نخستین بار در سال ۱۳۶۳ و با آوازی به نام «قصهٔ گیسو» در ماهور با ضبط کامبیز روشن‌روان و با نی‌نوازی محمدعلی کیانی‌نژاد در سریال امیرکبیر بود که صدایش از تلویزیون شنیده شد.
چه بسا که موسیقی این سریال همچون دیگر سریال‌های موفق تلویزیون هنوز در یاد و خاطره مردم جای دارد ولی شاید بتوان موسیقی لحظه قتل امیرکبیر را به عنوان نقطه عطفی در ساخت موسیقی این سریال در نظر گرفت.
لحظه‌ای را در نظر بگیرید که امیرکبیر در حمام فین نشسته و دستان خود را به فردی که قرار است جانش را بگیرد می‌سپارد. خود این صحنه به تنهایی دارای فضایی محزون است اما با نواخته شدن ضربات سنتور و تار، این غم دوچندان می‌شود.
در این لحظات دیالوگی رد و بدل نمی‌شود. اما تلفیق تصویر با موسیقی به خوبی گویای آن چیزی است که در جریان است. دستان جلاد می‌لرزد، بخاری در فضا پخش می‌شود که به رنگ خون امیرکبیر آغشته است و در همین لحظات صدای سوزناک افتخاری را می‌شنویم که می‌خواند، «بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید در این عشق چو مردید همه روح پذیرید» و فضا بیش از پیش محزون می‌شود. موسیقی در حال پخش است، فضا در بخار سرخ محو می‌شود و بزرگ مردی در تاریخ برای همیشه جاودان می‌شود.
در این بخش می توانید موسیقی سریال امیرکبیر را شنونده باشید:
انتهای پیام
