از زنان خانه دار و مردان پرسه زنی که چیزی از سیاست نمی دانستند و پیرمردان و پیرزنانی که توان جنب و جوش جوانان را نداشتند اما می خواستند که در میدان باشند گرفته تا پسران و دخترانی که در رویای آزادی بودند، همه آمدند و در کنار هم به ثمر نشاندند آنچه را می خواستند
شاهدان عینی که اگرچه به نظر می رسید فقط نظاره‌گر اعتراضات هستند اما حضورشان در جمع انقلابیون موجب می شد تا انقلابیون دلگرم باشند و قیام فراگیرتر جلوه کند.
شاهدانی که شاید برخی از آنها در طول اعتراضات مشتی گره نکردند و شعاری ندادند و فقط آرام و بی صدا اتفاقات و وقایع را رصد می کردند، هدفشان هر چه که بود، دانسته و نداسته موج اعتراضات را پیش بردند به انقلاب رساندند.
ساختمان معروف ۱۱۰، نبش خیابان آزادی که آن روزها بنای نیمه کاره ای بود در روند اعتراضات و جوش و خروش های انقلاب ۵۷ ،میزبان شمار زیادی از تماشاگران تظاهرات های خیابانی بود،تماشاگرانی که ۴۳ سال پیش شانه به شانه هم ایستاده بودند و رویای خوشان از آزادی را می بافتند.
کم نبودند مکانهایی چون این ساختمان که به محلی برای جمع شدن ناظران یک قیام ملی بدل شده بودند،مکان هایی که حالا ۴۳ سال است رنگ و روی تماشاچی بودن از دل و جانشان گرفته شده و با دیگر اجزای شهرهمرنگ و یک دست شده اند آنچنان که دیگر کم ترین نشانی از تب و تاب جریان انقلاب و آنچه که دیده اند را در ظاهرشان نمی توان یافت
خبرنگار:امیرمحمد حسینی
تصویربردار: حوریه حسینی، محمد عباس نژاد
تدوین: مهدی کشوریان
