محمد رحیم اخوت، صبح امروز(شنبه، ۲۳بهمن) بعد از تحمل دوران فراموشی و کهولت سن، در ۷۶ سالگی دارفانی را وداع گفت.
حامد قصری که یکی از شاگردان محافل داستان‌خوانی اخوت بوده است، در گفت‌وگو با ایسنا گفت: اولین داستان‌های اخوت در روزهای نوجوانی‌اش در کانون فکری کودکان و نوجوانان و با تیراژ بالا به چاپ رسید.
بهترین اثر اخوت، "نام‌ها و سایه‌ها"ی او است که به گفته قصری، تمام جوایز داستان‌نویسی ایران از جمله جایزه گلشیری را کسب کرده است.
بنابر گفته‌های شاگرد اخوت، او اوایل در داستان‌نویسی از هوشنگ گلشیری و بهرام صادقی تاثیر می‌پذیرفته است، ولی بعدها و به مرور زمان، قلم خودش را پیدا کرد و نویسنده مستقلی شد.
قصری اظهار کرد: فضای نوشته‌های این داستان‌نویس معاصر، اکثرا اصفهان است. نشانه‌شناسی اصفهان و اشاره به تاریخ قاجار و معاصر در داستان‌های او وجود دارد.
شاگرد اخوت ضمن با بیان اینکه مرحوم اخوت در زمینه تئاتر نیز فعال بوده است، گفت: دغدغه وی همیشه بدون هیچ حزب و گروهی، ادبیات و هنر بود.
به نظر قصری "نسلی در خانه محمد رحیم اخوت پرورش یافته که امروز داستان‌نویس‌های مطرح ایران هستند و اخوت معلم خوبی برای سه نسل بوده که به‌صورت خواسته و ناخواسته، در تربیت هنرآموزان داستانی موفق عمل کرده است.
وی معتقد است: با رفتن اخوت، اصفهان یکی از داستان نویس‌های مهم خود را از دست داد و شاید تا ۱۰۰ سال آینده همانند او را نداشته باشد.
محمدرحیم اخوت، متولد آذر ۱۳۲۴، از نویسندگان اصفهانی است. این نویسنده در کارنامه‌اش رمان‌هایی با عنوان "تماشا"، "نام‌ها و سایه‌ها" و " نمی‌شود" و داستان‌های کوتاه و بلند دارد.
انتهای پیام
