سلامت روان جمعیت بزرگی از مردم جهان در دوران همه‌گیری ویروس کرونا آسیب دیده است. ایزوله شدن در خانه، فاصله گذاری اجتماعی، دوری از افراد نزدیک خانواده و عزیزان طی دوران ابتلا ، از جمله چالش‌هایی است که تقریبا همه ما از سال ۲۰۲۰ با آن مواجه هستیم.
سلامت روانی افراد در این دو سال بسیار بدتر شده است. قرنطینه، محدودیت رفت و آمد و فشار آمدن به افراد به خاطر تنها و منزوی ماندن، چیزی نیست که انسان به راحتی توانایی تطبیق با آن را داشته باشد.
دولت هند در اول فوریه در بودجه سالانه خود، سلامت روان را در اولویت قرار داده است. در سال ۲۰۲۲-۲۰۲۳، دولت هند هزینه بالایی را با افزایش ۱۶.۵ درصدی به بخش بهداشت اختصاص داده است. دولت پیشنهاد راه اندازی یک سرویس ملی بهداشت روان از راه دور را ارائه کرده است.
جنبه بد بیماری روانی این است که مانند شن روان است. شما متوجه نمی‌شوید که چه زمانی به آن قدم گذاشته‌اید و زمانی که از آن آگاه شوید، از قبل در آن نیمه مدفون شده‌اید. اما بخش خوب این است که بر خلاف شن‌های روان، لحظه‌ای که شروع به مبارزه با بیماری روانی می‌کنید، شانس خوبی برای رهایی از آن وجود دارد. پس مداخله به موقع، موهبتی در روند درمان بیماری‌های روانی است. به عنوان یک فرد سالم، همیشه باید رفتار و فعالیت‌های روزانه خود را ارزیابی کند. به جای تسلیم شدن در برابر تنهایی و بی‌حوصلگی، همیشه باید سعی کرد از هر منبعی که در دسترس است، انگیزه و سرگرمی جمع کرد.
در قرنطینه یا انزوا بودن بسیار سخت است و برای عبور از آن مرحله باید آرامش داشته باشید. روش‌های مختلف آرامش بخش مانند مدیتیشن یا گوش دادن به موسیقی آهسته را تمرین کنید. شما حتی می‌توانید روال جدیدی برای آرامش خود پیدا کنید. هر کاری که به ذهن شما آرامش می‌دهد را انجام دهید. اگر این کار شما را آرام و متمرکز نگه می‌دارد، می‌توانید باغبانی را انتخاب کنید یا حتی می‌توانید انبوهی از کتاب‌ها را بخوانید.
هیچ کس به جز شما وجود ندارد که بتواند بهترین احساس را در شما ایجاد کند. زمانی بیرون بیایید و بهترین ها را به خود بدهید. یک زمان «من» را در برنامه روزانه خود قرار دهید که در آن فقط به خودتان فکر کنید و کارهایی را انجام دهید که شما را خوشحال می‌کند. در این مدت می‌توانید بازی کنید یا در کلاس‌های آنلاین مورد علاقه خود شرکت کنید.
هرچه بیشتر با بیماری بجنگید، بقای آن را برای شما دشوارتر می‌کند. در قرنطینه یا قرنطینه بودن هدفی دارد. به عنوان یک فرد باید آن را بپذیرید و ارزش خود و خدماتی را که با ماندن در خانه به جامعه ارائه می‌دهید، درک کنید. کرونا یک بیماری به سرعت در حال گسترش است و برای مهار گسترش آن لازم است تا در سطح فردی تلاش کنید. بنابراین، به عنوان یک فرد، مسئولیت اصلی ما این است که خود و دیگران را از این بیماری در امان نگه داریم.
دوری از تلفن های همراه دشوار است و همه گیری کرونا ما را برده این ابزارها کرده است. کم کم از زندگی اجتماعی که قبلا داشتیم فاصله گرفته‌ایم. برای نظم بخشیدن به آن، باید وابستگی خود به ابزارها را کاهش دهیم. همانطور که گفته می شود همه چیز با قدم‌های کوچک شروع می‌شود، بنابراین روزانه حداقل یک ساعت تلفن همراه را قطع کنید. این به شما زمان می‌دهد تا به درون خود نگاه کنید و شاید یک سرگرمی جدید یا اشتیاق به کار دیگری را برانگیزد.
