حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمد اسکندری نماینده سابق ولی‌فقیه در یگان ویژه سپاه ولی‌امر و از رزمندگان دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جنگ تحمیلی را همانند دانشگاه عنوان کرد و گفت: حقیقتاً دوران دفاع مقدس یک دانشگاه بزرگ بود، در دوران طلبگی یک هم‌مباحثی داشتیم که تک پسر بود و سه-چهار خواهر داشت، علی‌القاعده نباید به جبهه می‌آمد اما ایشان را در خط مقدم جبهه دیدم؛ بعد از سلام و علیک پرسیدم چرا شما آمدی؟ گفت: «مادرم گفته راضی نیستم شما الان درس بخوانی؛ همه جهان، آمریکا، اسرائیل و غیره هم‌دست شدند تا انقلاب را ساقط کنند و امام(ره) را شکست دهند، برای همین راضی نیستم الان شما درس بخوانی باید بروی جبهه.»
وی با تاکید بر اینکه مطالب عنوان شده از این مادر خودش یک دانشگاه است، افزود: از این دست مادرها بسیار هستند که با اقدامات،حرف‌ها و تربیت‌های صحیح خود جوانانی را برای دفاع از اسلام و انقلاب به میدان‌های نبرد اعزام کردند که این نوع تربیت خودش یک مکتب تربیتی است.
این رزمنده دفاع مقدس در بخش دیگری از سخنان خود به عملیات کربلای 5 اشاره کرد و گفت: در حال عزیمت به خط مقدم بودیم که نزدیک اذان شد، به دوستان گفتم برویم نماز بخوانیم که هم اول وقت است و هم دلمان در خط مقدم شور نماز را نزند. به حسب اتفاق دیدم روی خیمه‌ای که با چادر درست کرده بودند نوشته شده مقر شهدای تخریب.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمد اسکندری ادامه داد: وارد این خیمه شدیم و نماز ظهر را بصورت جماعت به آنها اقتدا کردیم، این دو رکعت نماز ظهر قریب به 5 الی 6 دقیقه به طول انجامید؛ امام جماعت با یک حال خوشی اذکار رکوع و سجده را زمزمه می‌کرد.
وی یادآور شد: ما برای اینکه سریع خودمان را به خط مقدم برسانیم، عجله داشتیم و می‌خواستیم سریعاً نماز تمام شود برای همین از نفر کناری پرسیدم که این امام جماعت چقدر نماز را طول می‌دهد؟
+ مگر شما از بچه‌های تخریب نیستید؟
- نه.
+ شما به اشتباه آمدید اینجا، ما آن طرف اردوگاه یک نمازخانه‌ای داریم که سریعاً نماز می‌خوانند، این خمیه برای افرادی است که می‌خواهند بیشتر با محبوبشان گفتگو کنند و شکرگزار الطاف الهی باشند، اینجا اقامه نماز می‌کنند.
نماینده سابق ولی‌فقیه در یگان ویژه سپاه ولی‌امر در ادامه سخنان خود یکی از ویژگی‌های رزمندگان دفاع مقدس را دل کندن از دنیا و اشتیاق به شهادت برشمرد و اظهار داشت: در آن دوران وقتی وارد استان خوزستان می‌شدیم، اندیمشک را رد می‌کردیم حال و هوا، حال و هوای دیگری داشت؛ همه دل از دنیاکنده بودند، چراکه آماده ملاقات با حضرت محبوب بودند، برای همین برای ماندن در جبهه تلاش می‌کردند.
انتهای پیام/
