به گزارش ایسنا، حمیدرضا شکارسری (شاعر و منتقد ادبی) در نشست رونمایی از این مجموعه شعر ( منتشرشده توسط موسسه فرهنگی هنری شاعران پارسی‌زبان) که روز جمعه ( نوزدهم دی‌ماه) برگزار شد اظهار کرد: گاهی با مجموعه شعری روبه‌رو می‌شوی که در انتها، چهره‌ای روشن از راوی را برای تو ترسیم می‌کند. این‌چنین مجموعه شعرهایی به ندرت می‌تواند حاصل ذوق شاعری مبتدی و آماتور باشد. شاعرِ باتجربه به ثباتی قابل تامل و معنادار در بیان شاعرانه رسیده است و نیز در گزینش آثارش برای تهیه یک مجموعه شعر به گونه‌ای عمل می‌کند که گویای همان ثبات بیانی و نیز ترسیم‌کننده همان چهره روشنش باشد؛ مجموعه شعری که به جای جُنگ شعر پهلو به کتاب شعر بزند. مجموعه غزل «زنده بادا عشق» در همین راستا قابل تحلیل و بررسی است.
او با بیان اینکه رضا اسماعیلی در این کتاب غزل چهره راوی شعرهایش را به روشنی ترسیم می‌کند، افزود: یک راوی مُتدین و مذهبی و دل‌سپرده به انقلاب اسلامی و ارزش‌های آن. شخصیتی همان قدر سوگ‌سرا که حماسه‌سرا و همان‌قدر تغزلی که اندیشه‌ورز. این ابعاد به روشنی از غزل‌های «زنده بادا عشق» قابل تشخیص است.
شکارسری سپس گفت: تظاهرات دینی در غزل‌های این مجموعه یا به صورت مستقیم به چشم می‌آید و یا به صورت مضمون‌سازی در ابیاتی از غزل‌هایی که در نگاه اول دینی به نظر نمی‌رسند، اما گویای ذهنیتی متکی بر آموزه‌های دینی هستند.
او در تکمیل سخن خود این بیت‌ها را از مجموعه رضا اسماعیلی خواند: «فصل لبخند گل پنجم، امام باقر است/ پنجمین خورشید، زد لبخند بر دنیای من/ تشنه یک جلوه از خورشید سیمای توام/ ای طلوع پنجمین! ای حجت فـردای من».
حمیدرضا شکارسری ادامه داد: و یا با بیانی تغزلی‌تر خطاب به امام عصر(عج): «با تماشای خیالت، می‌روم در انجمن/ انجمن، غوغای شاعرها...، تو اما نیستی/ شعر بسیار است و شاعرها فراوان، مهربان/ فائز و خیام و طاهرها...، تو اما نیستی». در این ابیات محتوای مذهبی آشکارا و حتی کم و بیش عریان بر کاغذ ریخته، اما دستگاه فکری متکی بر آموزه‌های دینی در ابیاتی چون مثال‌های زیرزیرپوستی‌تر و طبیعی‌تر لباس شعر پوشیده‌اند. مثلا وقتی که شاعر برای دوستی اخوانیه می‌سراید و طی آن از اصطلاحات مذهبی یاری می‌گیرد: «از من تو را که گرم نماز سرودنی/ با لهجه صمیمی و سبز اذان، سلام» و یا در غزل دیگری نیایش‌واره می‌سراید و از اصطلاحات خاص این فضا بهره می‌جوید: «به ذکر بال کبوتر رسیده‌ام امروز/ و با خیال زلال عبور مشغولم/ بهار می‌رسد و رستخیز در راه است/ به ذکر سوره گل، با حضور مشغولم».
او همچنین بیان کرد: اسماعیلی دل‌سپردگی به انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و ارزش‌های برآمده از آن‌ها را نیز در شعرهایش بروز می‌دهد و از آن‌جا که انقلاب اسلامی، درهم رفتگی قابل توجهی با زیرساخت‌های دینی اندیشه مردم دارد، مجموعه شعرهای او از جمله «زنده بادا عشق» تلفیقی از اشعار دینی و انقلابی است. از این رو می‌توان او را از مُستدام‌ترین، جدّی‌ترین و پرکارترین شاعران انقلاب دانست. شاعری که اهل ریسک چندانی در زبان و بیان شاعرانه نیست و از نُرم‌های موجود شعری خروج چندانی نشان نمی‌دهد و به همین دلیل شاعری «متعادل» و نه اهل خطر با فرم‌های شعری محسوب می‌شود. بنابراین تعجب می‌کنیم اگر یک دو مورد بازی با قافیه، مثلا در بیت آخر را مشاهده می‌کنیم که تازه در برابر فرم و قالب‌شکنی‌های شاعران به خصوص جوان در دو سه دهه اخیر، خیلی هم عجیب و غریب نیست: «کوچک‌ترم از آن که بگویم بیا و یا/ خط و نشان برای امام زمان بد است/ جان کلام: اینکه شما حی و حاضری/ ما غایبان منتظریم و «همین»! بد است» و خود بلافاصله به وقوف بر این هنجارشکنی ساده اشاره می‌کند.
شکارسری در پایان گفت: «زنده بادا عشق» می‌توانست حداقل در نام خود بدیع‌تر باشد و از حد ترکیبی زیادی آشنا فراتر برود، ولی حتی در این مورد نیز می‌توان روحیه متعادل رضا اسماعیلی را تشخیص داد.
انتهای پیام
