عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - محمد رحمانی نویسنده و پژوهشگر تاریخ در صفحه اینستاگرامش مطلبی (همراه با عکس) در ارتباط با دعوت به برنامه تلویزیونی بدون توقف در شبکه 3 منتشر کرده است که جالب توجه است، او نوشت:
«چند روز پیش تماسی داشتم و از آن سوی خط برای برنامه تلویزیونی با موضوع رضا شاه دعوت شدم؛ عرض کردم به علت سانسورهای سلیقه ای که ماحصل عدم فهم تاریخ است بنا حضور ندارم که با اصرار و پیگیری عوامل برنامه "بدون توقف" احساس کردم عدم پاسخ مثبت بی توجهی به فرصت ها برای بسط آموزش عمومی تاریخ و خدایی ناکرده ممکن است از حب نفس باشد.
خلاصه که با وجود حال نامساعدم پذیرفتم تا پنجشنبه بیست و هشتم بهمن به استودیو ضبط این برنامه در اطراف فرودگاه مهرآباد بروم!
ساعت شش صبح برخاستم و مطابق برنامه طوری با وسیله شخصی حرکت کردم که یک ربع پیش از ساعت هشت در استودیو حاضر باشم!
بگذریم که تازه ساعت نه عوامل اصلی رسیدند و حوالی ساعت ده استارت نصب میکرفن و ... زدند! در همین احوال یکی از عوامل دو برگ کاغذ جلویم گذاشت و گفت امضا کن یک برگ که اطلاعات کامل هویتی، تحصیلاتی و ... بود.
اما برگ دیگر تعهد عجیبی بود که تضمین می خواست به «الگو انقلاب اسلامی» وفادار باشم و در رابطه با برنامه در فضای مجازی و اجتماعات نگویم و اگر هم برنامه کلا پخش نشد جای اعتراض ندارم!
خب من سال ها در برنامه های مختلف رادیو و گاه تلویزیون دعوت شدم و این تعهد عجیب و غریب بدعتی زشت و توهین آمیز بود که خلاف مهمان نوازی محسوب می‌شد! ما حتی وقتی به جلسه خصوصی با رهبر انقلاب یا رییس جمهور یا عالی ترین فرماندهان نظامی امنیتی دعوت می شدیم،هیچ تعهدی اخذ نمی‌شد؛ بدیهی است شرط اخلاقی نیز حفظ حرمت میزبان است! خلاصه که گفتم امضا نمی کنم و گفتند پس نمی شود و بعد چند ساعت معطلی برگشتم منزل!
بد نیست سازمان صدا و سیما به عوامل خود اخلاق و حفظ حرمت مهمان را آموزش دهد!
به نظرم البته شامل لطف الهی شدم که چند ساعت بیشتر درگیر یک برنامه سازی آبکی و نهایت سانسور تمام عیار نشدم.
یکی از دوستانم که سالهای سال به عنوان استاد در بالاترین سطوح کار علمی و تخصصی کرده، می‌گفت برای برنامه ای دعوت شده و عوامل گفتند در جواب سوال ما شما فلان چیزها را باید بگویید، گفتم همین ها را یاد آبدارچی تان بدهید تا برایتان بگوید، خداحافظ! و دیگر هیچ دعوتی از تلویزیون را نپذیرفتم!
آقایان جبلی، جلیلی نگذارید عده ای کارنابلد با اعتبار رسانه ملی بیش از این بازی کنند! این تجربه باشد خدمت شما... »
رحمانی در پایان این متن نوشته است: «لطفا برای مدیران صدا و سیما بفرستید مطلع شوند چه خبر است!»
با خواندن مطلب، دیدن عکس و درخواست او فقط تاسف و حیرت است که باقی می‌ماند. آیا مدیران صداوسیما از این رویه مطلع هستند یا خیر؟ در هر صورت مطلع بودن یا بی اطلاعی مدیران صداوسیما در هر 2 حالت نا امیدی بیشتر از این سازمان را در پی دارد. اگر مطلع هستند که واقعا وا مصیبتا و اگر هم بی اطلاع وامصیبتا به توان 2 .
پرسش این است که برنامه سازان برنامه "بدون توقف" چرا چنین درخواستی را از مهمان برنامه به صورت کتبی ارائه کرده‌اند؟
اولا مگر قرار است چه مباحثی در این برنامه مطرح شود؟ ثانیا شما برنامه سازید چرا چنین تعهدی را در مقابل مهمان برنامه قرار می‌دهید؟ثالثا هر کسی می داند که این درخواست و امضا آن می‌تواند چه تبعاتی برای مهمان برنامه داشته باشد.
برای مثال حتی اگر شما مهمان برنامه را با کتک از استودیو بیرون برده و 10 روز گرسنگی بدهید، بعد از امضا چنین متنی حتی نمی تواند از صداوسیما و یا برنامه سازان شکایت کند! چون هر چه بگوید نقض یکی از موارد ذکر شده در این تعهد نامه است و شما می‌توانید استدلال کنید که خودش امضا کرد! به همین سادگی و همین ترسناکی!
نکته حیرت انگیز دیگر این است که برنامه‌ای که هنوز اجرا نشده و معلوم نیست در طول آن چه اتفاقاتی رخ می‌دهد و یا چه مباحثی پیش کشیده خواد شد را چرا مهمان برنامه نسبت به آن باید امضا و تعهد کتبی بدهد؟
طنز تلخ ماجرا این است که خود برنامه‌سازان در آخر این تعهد نامه ذکر کرده‌اند که نسبت به پخش یا عدم پخش برنامه هیچ تعهدی ندارند! این دیگر چیست، تعهدنامه از مهمان بگیری و بعد هم ذکر کنی خودت هیچ تعهدی نسبت به هیچ چیز نداری؟! واقعا چه خبر است؟
مدیران صداوسیما، مسئولان تلویزیون، شبکه 3 ، برنامه بدون توقف و ... واقعا چه اتفاقی در ذهن شما و برنامه‌سازان شما می‌گذرد؟ انسان یاد دوران برده‌داری می‌افتد.
یک مهمان دعوت کرده‌اید برای یک برنامه تلویزیونی ، برده که نمی‌خواهید بخرید! حواستان هست؟
شاید یک اتفاقات دیگری در جریان است و ما بی اطلاعیم! یا شاید باید پرسید، چه پولی به این مهمان می‌دهید که چنین درخواست بی شرمانه‌ای دارید؟ هر روز یک برگه‌ای از شما رو می‌شود که انسان مدام فکر کند در اون صداوسیما چه خبر است؟
واقعا داستان چیست؟ ما که هیچ گونه و با هیچ منطقی نمی‌فهمیم چه دارد رخ می‌دهد!
