سرویس ترجمه بهداشت‌نیوز، نتایج یک بررسی انجام شده در دانمارک نشان می‌دهد مردانی که به تنهایی زندگی می‌کنند و یا تجربه جدایی را دارند، بیشتر از زنانی که در همین موقعیت قرار دارند در معرض ابتلا به بیماری‌های مزمن و انواع التهابات هستند. دکتر لاند سرپرست تیم تحقیق و پروفسور بخش بهداشت عمومی در این باره می‌گوید: زندگی تنها برای بیش از شش سال و همچنین تجربه دو یا چند جدایی، خطر التهاب شدید و بیماری مزمن را در مردان افزایش می‌دهد، اما در زنان نه.
وی افزود: ما باید ابتکارات ویژه‌ای را در نظر بگیریم که مردانی را هدف قرار دهد که از جدایی رنج می‌برند یا برای مدتی چند سال تنها زندگی کرده اند.
تنهایی عاملی برای مرگ زودرس است؟
مطالعات قبلی ارتباط بین تنهایی و انزوای اجتماعی و عواقب آنها برای سلامتی را نشان می‌دهد. یک تحلیل میدانی بزرگ با بیش از ۱۸۰ هزار شرکت‌کننده که نتایج آن در ژوئن ۲۰۱۶ در نشریه Heart منتشر شد، نشان داد که افرادی که احساس انزوا، تنهایی یا هر دوی آنها را دارند، ۲۹ درصد بیشتر در معرض خطر حمله قلبی و ۳۲ درصد بیشتر در معرض خطر سکته قرار دارند و تقریباً به همان میزان نیز خطر سیگاری‌شدن یا چاقی نیز افزایش می‌یابد.
همچنین مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۰ نتایج آن منتشر شد نشان می‌دهد افرادی که احساس تنهایی می‌کنند - چه با کسی زندگی کنند یا نه - ۴۶ درصد بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به دیابت نوع دو هستند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این خطرات ممکن است در مردان بارزتر باشد. آنالیز ۳۵ مطالعه که در ژانویه ۲۰۱۸ منتشر شد، تنهایی و مرگ و میر ناشی از همه علل را بررسی کرد و نشان داد که تأثیری که این عامل بر خطر مرگ به هر علتی دارد در مردان کمی بیشتر از زنان است.
تاثیر التهاب مزمن بر سلامتی
التهاب مزمن با التهاب حاد متفاوت است. آسیب بافتی ناشی از ضربه یا عفونت می‌تواند باعث التهاب حاد شود که بخش مهمی از پاسخ ایمنی است. برای مثال، اگر فردی به ذات‌الریه حاد مبتلا باشد، التهاب به سرعت شروع به مبارزه با باکتری‌هایی می‌کند که باعث عفونت ریه می‌شوند.
در التهاب مزمن یا طولانی‌مدت، پاسخ التهابی خیلی زیاد شده و چندین ماه یا سال طول می‌کشد. این معضل با گذشت زمان، می‌تواند به سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌های سالم آسیب برساند. دکتر لاند در این خصوص گفت: تحریک مزمن بافت در بدن با تعدادی از بیماری‌ها از جمله تصلب شرایین و زوال عقل و افزایش مرگ و میر مرتبط است.
برای بررسی دقیق‌تر رابطه بین تنهایی، جدایی و التهاب، محققان ۴۸۳۵ مرد و زن میانسال دانمارکی را به مدت بیش از ۲۶ سال تحت نظر گرفتند. سطح التهاب با سطوح نشانگرهای التهابی اینترلوکین 6 (IL-6) و پروتئین واکنش‌گر C با حساسیت بالا در خون اندازه‌گیری شد. مردانی که تنها زندگی می‌کردند، سطوح بالاتری از التهاب داشتند.
محققان پس از تعدیل عواملی مانند سن، سطح تحصیلات، رویدادهای مهم اولیه زندگی، شاخص توده بدن، بیماری‌های مزمن، داروهایی که می‌توانند بر التهاب مزمن، التهاب حاد و وضعیت شخصیتی تأثیر بگذارند، ارتباط بین جدایی و زندگی تنهایی را پیدا کردند. این در حالی است که هیچ ارتباطی بین این عوامل در زنان یافت نشد.
منبع: EveryDayHalth/ ژانویه ۲۰۲۲
مترجم: لیلا فرجی
