به گزارش ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، داده‌های این مطالعه نشان می‌دهد، بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شدید که لخته‌های خونی خطرناک ناشی از این ویروس را داشتند، نسبت به افرادی در این بیماری که لخته شدن خون را تجربه نکردند، سطوح بالاتری از آنتی‌بادی‌های آنتی فسفولید مانند ایمونوگلوبولین G در خونشان وجود داشت.
به گفته محققان «موسسه ملی قلب، ریه و خون»، این آنتی بادی ها در میان افراد مبتلا به اختلالات خودایمنی مانند لوپوس رایج هستند و می توانند در واکنش به عفونت های ویروسی و سایر واکنش های ایمنی نیز فعال شوند.
آنتی بادی ها، پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی برای مبارزه با ویروس ها تولید می شوند. «ریسیا پرتوریوس»، محقق در مقاله‌ای که ماه ژانویه در مجله گاردین منتشر شد، نوشت: «کووید-۱۹ شدید نه تنها یک بیماری ریوی است، بلکه به طور قابل‌توجهی بر جریان خون و سیستم‌های لخته شدن خون نیز تأثیر می‌گذارد».
پرتوریوس و همکارانش که در مطالعه محققان «موسسه ملی قلب، ریه و خون» شرکت نداشت، در تحقیقات خود به تشکیل میکرولخته قابل توجه در خون بیماران مبتلا به کووید-۱۹ حاد و طولانی مدت پی بردند. پرتوریوس که استاد علوم فیزیولوژیکی در دانشگاه «استلنبوش» در آفریقای جنوبی است، می گوید: وجود این میکرولخته‌ها یا لخته‌های خونی کوچک می‌تواند برای شناسایی افراد در معرض خطر ابتلا به کووید طولانی مدت استفاده شود.
کووید طولانی مدت، به عنوان علائم مرتبط با ویروس کووید-۱۹ توصیف شده است که برای ماه‌ها و مدت‌ها پس از بهبودی فرد مبتلا از بیماری اولیه خود، ادامه می‌یابد. این بیماری با سندرم خستگی مزمن مقایسه شده است، با این وجود مبتلایان به کووید طولانی آسیب به قلب و سایر اندام‌ها را نیز تجربه می‌کنند.
به گفته محققان دانشگاه کالیفرنیا-سن دیگو، بیش از نیمی از افرادی که به ویروس کووید-۱۹ آلوده می شوند، علائم طولانی مدت دارند، در حالی که از هر پنج نفر مبتلا به کووید-۱۹، یک نفر دچار لخته شدن خون می شود.
محققان برای مطالعه جدید «موسسه ملی قلب، ریه و خون» که به رهبری دکتر «یوگن کانتی»، استادیار پزشکی قلب و عروق در دانشگاه میشیگان در آن آربور انجام شد، نمونه‌های خون جمع‌آوری‌شده از ۲۴۴ بیمار بستری شده در بیمارستان را به دلیل ابتلا به کووید-۱۹ تجزیه و تحلیل کردند.
به گفته محققان، بیماران با سطوح بالاتر ایمونوگلوبولین G به بیماری شدیدتری از کووید-۱۹ مبتلا می‌شدند و اغلب به دستگاه کمک تنفسی نیاز داشتند. آنها افزودند که ایمونوگلوبولین G به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا پاتوژن های خطرناکی مانند ویروس ها را تشخیص دهد، به آنها واکنش نشان دهد و آنها را به خاطر بسپارد.
آنها گفتند که به طور معمول، این ویژگی ها به محافظت از بدن در برابر ابتلا به بیماری و عفونت کمک می کند. به گفته محققان، با این حال، در برخی موارد، این واکنش می تواند بیش از حد افزایش یابد یا تغییر کرده و بیماری را بدتر کند.
آنها گفتند وقتی ایمونوگلوبولین G را از نمونه های خون جمع آوری شده در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ حذف کردند، شاخص های «چسبندگی رگ های خونی» کاهش یافت. برعکس، زمانی که آن ها همان آنتی بادی های ایمونوگلوبولین G را به نمونه های خون جمع آوری شده از افراد سالم اضافه کردند، یک پاسخ التهابی رگ خونی را مشاهده کردند که می تواند منجر به لخته شدن شود.
مشروح این مطالعه در مجله Arthritis and Rheumatology منتشر شده است.
