بهادر احرامیان در رابطه با عدم توازن قیمت‌ها در زنجیره فولاد افزود: یکی از بحث‌های چالشی که در زنجیره فولاد کشور ما وجود دارد، عدم توازن در قیمت‌گذاری برای مقاطع طویل و مقاطع عریض است؛ در حالی که در کل دنیا، تمام کالا‌های فولادی در یک محدوده قیمت هستند و ممکن است فاصله ۲۰۰ دلاری که در بازار ایران شاهد آن هستیم، در دنیا نداشته باشیم.
وی با اشاره به اینکه خریداران اصلی دو نوع محصول فولادی مصرف‌کنندگان داخلی هستند، ادامه داد: ما همچنان ارزان‌ترین میلگرد دنیا را در ایران داریم، اما در مقاطع عریض مانند ورق، قیمت‌هایی متعادل با سایر نقاط جهان اعمال می‌شود. این در حالی است که وزن ورق در سبد مصرف فولاد ایران بالاتر از مقاطع طویل است و تعارض زیادی در قیمت این محصولات به چشم می‌خورد.
نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران تصریح کرد: شاید گفته شود که در ایران انرژی ارزان برای تولیدکنندگان فولاد در نظر گرفته شده است، اما واقعیت این است که آمار و ارقام چنین ادعایی را ثابت نمی‌کنند، زیرا در هزینه آب و برق ارزان‌ترین کشور دنیا نیستیم و مسئله‌ای که باید به آن توجه شود این است که هزینه تأمین مالی در ایران بالاست.
احرامیان ادامه داد: اگر ما در مقایسه‌های خود بخواهیم یک نهاده تولید مثل برق را با نقطه دیگری از جهان مقایسه کنیم، متوجه خواهیم شد که این نهاده قیمت بالایی برای ما ندارد، اما ما باید کلیه نهاده‌ها را با هم جمع بزنیم تا ببینیم که کشور در جایگاه جهانی چه رتبه‌ای دارد. اگر مقایسه‌ها را به طور کلی انجام دهیم، متوجه خواهیم شد که نهاده‌های تولید ما نزدیک متوسط و یا کمی پایین‌تر از متوسط جهانی و مقاطع طویل ما ارزان‌ترین قیمت در جهان را دارند و فشار اصلی به تولیدکنندگان در این قسمت وارد می‌شود.
وی تأکید کرد: تا زمانی که در بخش انتهای زنجیره، قیمت محصول نهایی متعادل نشود، این شکایت فعالان اقتصادی در این زمینه ادامه‌دار خواهد بود.
