به گزارش خبرآنلاین و به نقل از رویترز، 6 سال پیش زمانی که هند در حال توسعه زیرساخت پرداخت آنلاین خود برای انتقال پول بود، ناخواسته پایه یک ابتکار کمربند و جاده مبتنی بر فناوری را پایه گذاری کرد.
بدین ترتیب نارندرا مودی پاسخی مقرون به صرفه به ولخرجی چند تریلیون دلاری چین در بنادر و خطوط لوله در تشدید نبرد برای نفوذ منطقه‌ای می‌دهد.
مودی،نخست وزیر هند مشتاق صادرات کالاهای دیجیتالی شبیه به UPI QR است.
هفته گذشته اعلام شد با مشارکت شرکت پرداخت ملی هند، سیستم پرداخت مالی UPI QR در نپال پیاده سازی می‌شود.
سیستم پرداخت قابل تعامل هند، حرکت پول نقد را سرعت بخشیده، دامنه فرار از مالیات را کاهش داده و پیشرفت استارتاپ‌ها را آسان‌تر می‌کند.
در واقع UPI زیربنای برنامه‌های ارسال پول است.
کاربران با UPI در سال 2021 بیش از 39 میلیارد تراکنش به ارزش 940 میلیارد دلار انجام دادند که یک سوم تولید ناخالص داخلی هند است.
حرکت هند در تضاد آشکار با حرکت چین است.
رئیس جمهور «شی» در تلاش است تا زیرساخت‌های پاکستان تا سریلانکا را طبق برنامه کمربند و جاده جلو ببرد.
برنامه از 2013 شروع شده و در بهترین حالت تبدیل به کریدور حمل و نقل شده تا پایداری در روابط میان چین و سایر کشورها ایجاد کند.
وقتی این پروژه‌ها اشتباه پیش روند، پکن با دادن وام سنگین با شرایط مبهم تلاش می‌کند تا از دیپلماسی تله بدهی استفاده کند، حتی اگر در ظاهر هم چنین نباشد.
اما پروژه هند هزینه اسمی فقط داشته و سود بیشتری دارد.
حتی کشورها می‌توانند بدون وابستگی به هند، زیرساخت دیجیتال خود را روی ریل متفاوت توسعه دهند.
مانجیت کریپالانی مدیر اندیشکده خارجی Gateway House می‌گوید UPI بخشی از یک انقلاب بزرگتر فی‌تک است که آخرین مایل خدمات دولتی را به مردم ارائه می‌کند.
پذیرش استاندارد UPI QR منجر به کاهش هزینه مربوط به حواله‌های بین‌المللی می‌شود.
طبق برآورد بانک جهانی هزینه ارسال پول بسیار بالابوده و به طور متوسط 6.3 درصد معادل 13 دلار به ازای هر 200 دلار انتقال است.
اما روی UPI بین 1.4 تا 3 درصد است و ارقام بالاتر، درصد کمتری را دارند.
به هر حال چین در تلاش است تا پروژه‌های نفوذ خود را با ابزار اقتصادی سیاسی با مشقت جلو ببرد، اما هند با سیستم پرداخت دیجیتال و سایر محصولات دیجیتالی خود، به راحتی برای خود پل موفقیت می‌سازد.
5656
