کارشناسان می‌گویند ایجاد «ایمنی جمعی» درباره کروناویروس به این سادگی‌ها نیست.
«ایمنی جمعی» هنگامی ایجاد می‌شود که شمار کافی از یک جمعیت نسبت به یک عامل عفونی مانند یک ویروس با دچار شدن به آن یا واکسیناسیون در مقابل آن ایمن شوند، در نتیجه آن ویروس نتواند به راحتی انتشار پیدا کند.
میزان ایمنی لازم برای ایجاد ایمنی جمعی بر حسب نوع عامل عفونی متفاوت است، برای مثال درباره ویروس سرخک برای ایجاد ایمنی جمعی لازم است ۹۵ درصد جمعیت نسبت به این ویروس مصون شوند.
اما امیدواری‌های اولیه درباره ایجاد ایمنی جمعی در برابر کروناویروس جدید به دلایل متعدد رنگ باخته است.
یک دلیل این است که میزان آنتی‌بادی‌های ایجادشده بوسیله واکسن‌های موجود یا عفونت‌های قبلی در طول زمان افت می‌کند. با اینکه واکسن‌ها حفاظتی قوی در برابر بیماری شدید ایجاد می‌کند، افت میزان آنتی‌بادی‌ها این است که افراد واکسینه‌شده و حتی دریافت‌کننده دوز یادآور واکسن باز هم ممکن است دچار عفونت با کروناویروس شوند.
از طرف دیگر، تفاوت‌های زیادی از لحاظ پوشش واکسیناسیون میان کشورها وجود دارد. در برخی از کشورهای کم‌درآمد کمتر از ۵ درصد جمعیت واکسینه شده‌اند. در مقابل کشورهای ثروتمند با مقاومت گروه‌هایی از جمعیت در برابر واکسینه شدن مواجه هستند. همچنین در بسیاری از کشورها هنوز واکسن تاییدشده‌ای برای کودکان کمسن وجود ندارد.
تا زمانی که ویروس در حال انتشار باشد، دچار جهش‌هایی می‌شود که برخی از آنها می‌توانند به بقای بیشتر ویروس کمک کنند و به ایجاد سویه‌های جدید بینجامند. این ویروس‌های جهش‌یافته ممکن است مزیت‌هایی از لحاظ گریز از حفاظت ناشی از واکسن‌ها یا عفونت سریع‌تر داشته باشد.
البته حرکت به سوی «مقاومت جمعی» دارد رخ می‌دهد، یعنی وضعیتی که در آنقدر ایمنی در افراد به وجود آمده است که اوج‌گیری دوباره شیوع کرونا باعث اختلالی جدی در جامعه نشود.
بسیاری از دانشمندان معتقدند که این افزایش «مقاومت جمعی» در نهایت باعث خواهد شد که کووید-۱۹ مانند آنفلوانزا شود و شیوع‌های فصلی پیدا کند که چندان شدید و فراگیر نیستند.
در همین زمینه:
