بدون ورود خون، قلب نمیتواند اکسیژن دریافت کند و اگر بسرعت درمان نشود، عضله قلب میمیرد. اما اگر سریعاً کمک های پزشکی دریافت کنید، ممکن است بتوانید از آسیب رسیدن به عضله قلب، جلوگیری کرده و یا آنرا محدود نمایید. به همین دلیل، مهم است که علائم حمله قلبی را بدانید. و اگر در خودتان و یا شخص دیگری این علائم را مشاهده کردید، با 115 تماس بگیرید.
شایع ترین علائم حمله قلبی در مردان و زنان، عبارتند از:
آزمایش ها و تست ها
به محض ورود به اورژانس شما تحت یک معاینه فیزیکی قرار می گیرید و یک سری آزمایشات روی شما انجام میشود، تا احتمال بروز (AMI) آنفارکتوس حاپ عضله قلب و شدت آنرا، تشخیص دهند .بر اساس توافق انجمن بین المللی AMI با افزایش بیو مارکرهای قلبی ( مواد وارد شده در خون بر اساس یک حمله قلبی) حداقل یکی از موارد زیر حاکی از حمله قلبی می باشد.
علائم ایسکمی (محدودیت در جریان خون)، تغییرات در فعالیت الکتریکی قلب (که توسط دستگاه الکتروکاردیوگرام اندازه گیری میشود)، شواهدی از انسداد سرخرگها که در آنژیوگرافی مشاهده میشود و تغییرات در حرکات قلب، که در مطالعات تصویر بردلری قابل بررسی است.
بیومارکرهای قلبی
بیومارکرها، موادی هستند که در هنگام وارد شدن آسیب یا استرس به قلب و یا سکته قلبی در خون ترشح میشوند. این نشانگرها شاخص های قابل اندازه گیری عملکرد قلب هستند، که میتوانند، بروز حمله قلبی را بر اساس درجه و شدت حمله تائید نمایند.
انواع آزمایش های خونی که برای تشخیص حوله قلبی، بکار برده میشوند، عبارتند از:
الکتروکاردیوگرام قلب
الکتروکاردیوگرام که بیشتر با نام نوار قلب، شناخته می شود، دستگاهی است که فعالیت الکتریکی قلب را اندازه گیری مینماید. و نموداری از ولتاژهای تولید شده ضربان قلب را روی کاغذ رسم مینماید. این روش شامل اتصال یک سری الکترود، به قفسه سینه و دست ها و پاها میباشد. معمولاً 10الکترود برای تشکیل 12 لید ECG (نوار قلب) متصل میشوند و هریک ار 12 لید یک موج الکتریکی خاص را میخواند. امواج بطور گسترده در موج P (مربوط به انقباض دهلیز قلب) مجموعه QSR (مربوط به انقباض بطن های قلب) و موج T (مرتبط با استراحت بطن ها) طبقه بندی میشوند.
هنگام تشخیص حمله قلبی، مسئول مراقبت های پزشکی، بطور خاصی به بخش ST (بخشی از نوار قلب ECG که مجموعه QSR را به موج T متصل میکند)، توجه مینماید. این روش نه تنها میتواند به تشخیص حمله قلبی کمک کند، بلکه برای پزشک شما مشخص می کند که، چه نوع حمله قلبی داشته اید. مثلا" انفارکتوس میوکارد با بالارفتن ST (STEMI) که در آن انسداد کامل یک سرخرگ کرونر را نشان می دهد.
تصویر برداری
تصویر برداری نقش مهمی در تشخیص و توصیف حمله قلبی دارد. تکنیک های مختلف میتوانند ماهیت انسداد سرخرگ ها و میزان آسیب وارده به عضله قلب را، توصیف کند.
در بین روشهایی که مورد استفاده قرار میگیرد، میتوان به تست اشعه ایکس قفسه سینه اشاره کرد. که از امواج الکترومغناطیسی برای ایجاد، تصویر دوبعدی از قلب و عروق خونی استفاده میکند. علاوه بر این مسئول مراقبت های پزشکی، ممکن است، یک، اکوی قلب، برای شما انجام دهد، که از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر ویدیویی زنده، از حرکات قلب، استفاده مینماید. اکوی قلبی به پزشک اجازه میدهد که چگونگی پمپاژ قلب و حرکت خون در بطن ها و دهلیزها را بررسی نماید.
تصویر برداری تشدید مغناطیسی قلبی (MRI)
شبیه به سی تی اسکن عمل میکند، اما دارای امواج رادیویی و مغناطیسی بسیار قوی میباشد که به کمک آنها تصاویر بسیار دقیق، بویژه از بافت های نرم، ایجاد مینماید. آنژیوگرافی (کاتتریزاسیون کرونر) شامل تزریق یک رنگ به داخل عروق قلب شما توسط یک لوله باریک بنام کاتتر است، که از طریق سرخرگ کشاله ران یا ساق پا، وارد میشود.
در روزها و هفته های پس از حمله قلبی، ممکن است که یک تست استرس قلبی (تست ورزش) نیز برای اندازه گیری، واکنش قلب شما، به فعالیت ها، روی شما انجام شود. از شما میخواهند در حالیکه به دستگاه نوار قلب متصل هستید، روی تردمیل راه بروید و یا دوچرخه ثابت را پدال بزنید.
مسئول مراقبت های پزشکی ممکن است تست استرس هسته ای را توصیه کند. یک تکنیک تصویر برداری است که از یک ردیاب رادیو اکتیو برای ارزیابی میزان جریان خون در قلب، در طول استراحت و فعالیت روزانه، استفاده می نماید.
"این مطلب تبلیغاتی است"
