اقتصاد آنلاین – پرهام کریمی؛ به گزارش اکونومیست، کمتر کشوری به اندازه ترکیه با نگرانی جنگی را تماشا می‌کند که این سلاح‌ها برای آن مستقر شده است. دولت این کشور به ریاست رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری این کشور، مشتاق حفظ روابط اخیر با روسیه است. آقای اردوغان در 23 فوریه گفت: «ما نمی‌توانیم از روسیه یا اوکراین دست بکشیم».اما اقدامات روسیه ممکن است ترکیه را مجبور به این کار کند. روز بعد، در حالی که بمب‌های روسیه در اوکراین اصابت کرد، وزارت خارجه ترکیه این حمله را «غیرقابل قبول» و «نقض شدید قوانین بین‌المللی» خواند. این کشور قبلاً به رسمیت شناختن مناطق جدایی طلب در اوکراین توسط روسیه را محکوم کرده بود.
اصلی‌ترین نگرانی ترکیه اقتصاد آن است. آقای اردوغان که به افزایش تورم به بیش از 48 درصد دامن زده و ارز خود را با کاهش نادرست نرخ بهره تضعیف کرده است، مشتاق دریافت مقدار زیادی پول نقد خارجی از فصل شلوغ گردشگری، کاهش قیمت انرژی و تا حدودی ثبات منطقه است. به نظر می‌رسد که اقدامات روسیه در اوکراین چنین چشم‌اندازی را مخدوش کرده است. روس‌ها و اوکراینی‌ها بیش از یک چهارم گردشگران خارجی ترکیه را در سال گذشته تشکیل می‌دادند. تابستان امسال، احتمالاً تعداد بسیار کمتری خواهد بود. تحریم‌های غرب علیه روسیه، یکی از شرکای تجاری اصلی ترکیه و تامین کننده اصلی گاز طبیعی آن، ضربه‌ای جداگانه به اقتصاد وارد خواهد کرد.
ترکیه نمی‌خواهد با روسیه دشمنی کند. آخرین باری که این کار را انجام داد، با سرنگونی یک هواپیمای جنگی روسی در نزدیکی مرز با سوریه در سال 2015، واکنش روسیه، ترکیبی از تحریم‌ها و تهدیدها، به اندازه‌ای قوی بود که باعث عذرخواهی نادر و طیف وسیعی از امتیازات از سوی آقای اردوغان شد. آنچه به دنبال داشت گرم شدن روابط دو کشور بود که با قراردادهای جدید انرژی، همکاری در سوریه و خرید سامانه دفاع هوایی اس-400 از روسیه مشخص شد. روسیه از آن زمان سعی کرد ترکیه را از ناتو جدا کند، در حالی که ترکیه که از شرکای غربی خود دور شده است، برای پیشبرد منافع منطقه ای خود به روسیه چشم دوخته است.
قابل توجه است که این روابط از ترور سفیر روسیه در ترکیه و همچنین از جنگ‌های لیبی، سوریه و آذربایجان که در آن نیروهای نیابتی ترکیه در برابر روسیه قرار گرفته‌اند، جان سالم به در برده است. این دو قدرت در صورت امکان با یکدیگر همکاری می‌کنند و در صورت لزوم با یکدیگر مقابله می‌کنند، اگرچه تقریباً هرگز مستقیماً این کار را نکرده‌اند. یک دیپلمات اروپایی با اشاره به یک هنر رزمی سبک برزیلی می‌گوید: این مانند کاپوئرا است. "هر طرف ماجرا اقدامات خود را انجام می‌دهد و طرف دیگر را می‌سنجد، اما همیشه این خطر وجود دارد که روابط آنها به خطر بیفتد." وقتی چنین اقداماتی انجام می‌شود، یکی از آنها (معمولا ترکیه) راهی برای کاهش حجم تهدیدها پیدا می‌کند. زمانی که در سال 2020 یک حمله هوایی روسیه ده‌ها سرباز ترکیه‌ای مستقر در سوریه را کشت، آقای اردوغان دستور بمباران نیروهای رژیم سوریه را صادر کرد، اما نه مواضع روسیه. ترکیه همچنین در مورد شیطنت‌های روسیه در بلاروس سکوت کرده است.
اما ترکیه اوکراین را یک شریک استراتژیک می‌داند. این کشور با الحاق کریمه به روسیه مخالفت کرد، از طرح‌های اوکراین برای پیوستن به ناتو حمایت کرد و نگرانی‌های خود را در مورد تقویت نیروی دریایی روسیه در دریای سیاه به اشتراک گذاشت. ترکیه همچنین ده‌ها پهپاد مسلح به اوکراین فروخت که باعث رنجش آقای پوتین شد. در اوایل سال جاری، آقای اردوغان و ولادیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین، توافقنامه همکاری دفاعی جدیدی را امضا کردند. آلپر کوسکون از بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی، یک اندیشکده در آمریکا، می‌گوید که جنگ تعادل بین تعهداتش به عنوان عضو ناتو و روابط گرمش با روسیه را برای ترکیه دشوار خواهد کرد.
حمایت ترکیه از اوکراین قبلاً به این کشور کمک کرده تا اعتبار لکه دار ناتو را حفظ کند. دیپلمات‌های آمریکایی که عادت داشتند ترکیه را به خاطر سابقه حقوق بشری‌اش زیر سوال ببرند، از موضع این کشور در قبال اوکراین تمجید می‌کنند. این شرایط کمک می‌کند که ترکیه شروع به ترمیم روابط با امارات متحده عربی، مصر و اسرائیل، که همگی متحدان آمریکا هستند، کند.
با این حال، روسیه راه‌هایی برای تعدیل حمایت ترکیه از اوکراین دارد. هیچ کجا به اندازه ادلب، استانی در شمال شرق سوریه که بیش از 3 میلیون غیرنظامی دارد و تحت کنترل افراط گرایان اسلامی است، برای این کار بهتر نیست. دو سال پیش، ترکیه که از شورشیان حمایت می‌کرد و روسیه که از رژیم اسد حمایت می‌کرد، با آتش بس موافقت کردند. این امر حمله رژیمی را که می‌توانست شورشیان و میلیون‌ها پناهنده را به سمت مرز ترکیه سوق دهد، متوقف کرد. مقامات آنکارا می‌گویند که از زمان آغاز بحران در اوکراین، نقض آتش بس در این منطقه نیز افزایش یافته است. این تنها یک اتفاق نیست. آنها بر این باورند که روسیه پناهجویان را علیه ترکیه به سلاح تبدیل می‌کند. یکی از مقامات می‌گوید: «روس‌ها ادلب را نقطه‌ای حساس برای ترکیه می‌دانند. آنها در حال ارسال پیامی هستند که اگر ما کاری را انجام دهیم که آنها دوست ندارند [در اوکراین]، می‌توانند زندگی ما را دشوار کنند.
آقای اردوغان اوایل سال جاری گفت که ترکیه به عنوان عضو ناتو در صورت تهاجم روسیه هر کاری که لازم باشد انجام خواهد داد. اما در عمل، ترکیه آماده انجام کارهای زیادی برای اوکراین است. اخیراً یکی از مشاوران ارشد نخست وزیر پیشنهاد کرد که ترکیه با تحریم‌های خارجی علیه روسیه همسو نخواهد شد و آنها را "بی فایده" خواند. در عوض ترکیه سعی کرده بود خود را به عنوان یک میانجی احتمالی بین روسیه و اوکراین قرار دهد - تصوری که اکنون ساده لوحانه به نظر می‌رسد. آقای اردوغان دوست داشت روابط خود را با روسیه حفظ کند، اما جنگ در اوکراین احتمالاً پایان این ماجراست.
