استاد ساختن فضای کمیک

پورصمیمی کارش را در سینما با بازی در فیلم «ناخدا خورشید» به کارگردانی و نویسندگی ناصر تقوایی در سال ۱۳۶۵ آغاز کرد. در تلویزیون نیز در مجموعه‌‌‌های تلویزیونی در پناه تو، ماه عسل، شبی از شب‌‌‌ها و در تله‌‌‌تئاتر هنر بازی کرده است.  او برای بازی در چهار نقش مکمل در سینما نامزد دریافت سیمرغ شده و البته در سه مورد نیز برنده این جایزه شده است. از او به عنوان استاد نقش‌های مکمل در سینمای ایران یاد می‌شود.  پورصمیمی از بازیگرانی است که کمتر اطلاعی درباره زندگی او و نظراتش وجود دارد. دلیلش هم این است که او از گفت‌وگو با رسانه‌‌‌ها گریزان است. دوستانش می‌‌‌گویند که او معمولا اهل مصاحبه کردن نیست؛ به این دلیل که در سال‌های اول کار تجربه‌ای داشته که به دلش ننشسته و در ادامه ترجیح داده مصاحبه نکند. او حتی در سال‌های نخست بازیگری‌‌‌اش که به دلایل متعدد از جمله کیفیت نامناسب صدابرداری و... دوبله در فیلم‌‌‌های ایرانی بسیار رایج بود، ‌‌‌اجازه نمی‌‌‌داد که دوبلورها به جای او در فیلم حرف بزنند و معتقد بود که خود بازیگر، بهتر می‌تواند حس و حال پشت واژه‌‌‌ها را بیافریند.

همین‌طور معروف است که او تا زمانی که در جمعی ناشناخته حضور دارد، آدمی بسیار جدی به نظر می‌‌‌آید. اما وقتی همراه دوستان جمع می‌شود، استاد ساختن فضای کمیک است، چنان‌که همه از خنده روده‌بر می‌شوند.  ابراهیم وحیدزاده کارگردان سینما درباره او گفته است: «در فیلمی قرار بود که آقای پورصمیمی نقش علیمراد را بازی کند که آدمی زنباره، خوشگذران و خوش خوراک بود و این باید در چهره و فیزیک این آدم هم برجسته می‌شد. آن زمان لُپ‌‌‌های آقای پورصمیمی، تو رفته بود و با تصوری که من از این شخصیت داشتم، مغایرت داشت. برای همین با هم راه افتادیم و رفتیم سراغ یک آقای دندانسازی که خیلی به آقای پورصمیمی ارادت داشت. آنجا دو پروتز قابل حمل و متحرک برای این کار ساخته شد و هروقت آقای پورصمیمی می‌خواست جلوی دوربین برود، اینها را در دهان می‌گذاشت و بازی می‌کرد. این کار سختش بود اما خوشحال بود که چهره‌‌‌اش به چنان شخصیتی نمی‌‌‌خورد و می‌‌‌گفت: فکر نمی‌کردم فاصله من با یک آدم لاابالی دو تا لپ باشد.»