به گزارش حوزه تشکلهای دانشگاهی خبرگزاری فارس، اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان طی بیانیهای با اشاره به بدعهدی غرب و آمریکا در برجام اعلام کرد: غربیها ثابت کردهاند توان و تصمیم جدیای برای لغو تحریم ها علیه ایران ندارند.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
رئیسجمهور آمریکا می گوید در ایران کسانی هستند که نمی خواهند مسئله هستهای با مذاکرات دیپلماسی حلوفصل بشود؛ این دروغ است؛ در ایران هیچکس نیست که نخواهد مسئله هستهای حل بشود و با مذاکرات حل بشود...درباره مسائل منطقهای با آمریکا مذاکرهای نمی کنیم؛ هدفهای آمریکا در مسائل منطقهای، درست نقطهی مقابل هدفهای ما است...این حرفی هم که حالا انسان میشنود که می گویند که «در یک برههای دربارهی اصول کلّی توافق کنیم، بعد دربارهی جزئیات»، این را هم بنده نمیپسندم؛ این را من نمیپسندم . با تجربهای که از رفتارهای طرف مقابل داریم، احساس میکنم که این وسیلهای خواهد شد برای بهانهگیریهای پیدرپی برسر جزئیات.
مقام معظم رهبری
مذاکرات احیا توافقنامه برجام وارد مراحل حساس و نهایی گردیده است. متاسفانه تجربه تلخ توافق برجام و ماحصل آن یعنی خسارت محض به توان هسته ای و به تبع آن کاهش قدرت چانه زنی جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات، ملت ایران را نسبت به هرگونه توافق احتمالی مجدد پیرامون مساله هسته ای بدگمان کرده است.
شاهدیم که در ابتدای دولت یازدهم بخش قابل توجهی از مردم- فارغ از نگاه های سیاسی و یا اعتقادیشان - نسبت به مذاکره با قدرت های پنج بعلاوه یک اقبال نشان می دادند؛ اما، در حال حاضر و با گذشت بیش از شش سال از انعقاد توافق هسته ای موسوم به برجام موضوع هسته ای و رفع تحریم ها از جانب غرب به مساله ای غیرقابل اعتنا تبدیل شده است؛ تنها به این دلیل که غربی ها ثابت کرده اند توان و تصمیم جدی ای برای لغو تحریم ها علیه ایران ندارند.
اما این عدم اعتماد به غرب نافی تاثیر جدی تحریم ها بر زندگی مردم نیست، مسلما تحریم های اعمالی از سوی غرب بر اقتصاد و معیشت مردم ایران تاثیرات قابل توجهی گذاشته است. سوال این است که چاره چیست؟ از سویی غربی ها ثابت نموده اند که بصورت جدی و موثر قائل به رفع تحریم ها نیستند و از سویی اگر رفع تحریمی هم صورت پذیرد هیگونه تضمینی جهت پایداری آن در دولت های بعدی ایالات متحده آمریکا نیست.
در چنین شرایط پیچیده و حساسی، می طلبد وزارت امور خارجه و اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای چند ملاحظه، راهبرد و تاکتیک کوتاه مدت و بلند مدت را به جهت رفع آثار تحریم از زندگی مردم و همچنین جلوگیری از به گروگان گرفتن دوباره سفره مردم توسط دشمنان خارجی اتخاذ نماید.
اول اینکه، تیم مذاکره کننده هستهای جز به تمام آن چیزی که غربی ها در برجام اولیه نسبت به ایران متعهد شده اند راضی نشده و نسبت به تحقق صد در صدی توافقنامه اولیه اهتمام بورزند؛ خصوصا در زمینه پرونده مطالعات ادعایی و اتهامی غربی ها موسوم به PMD، نقطه قابل قبول برای ملت ایران بسته شدن دائمی این پرونده است.
دوم اینکه، تیم مذاکره کننده بنا بر فرمایش صریح رهبری معظم انقلاب که فرمودند: «تشخیص مسئولان این است که بروند مذاکره کنند تا همین سیاست را اِعمال کنند که در این زمینه بحثی نداریم اما باید مراقبت شود که مذاکره فراسایشی نشود چرا که برای کشور ضرر دارد.» به هیچ عنوان تن به مذاکرات فرسایشی و طولانی مدت ندهد و شرایط و مناسبات اقتصادی و سیاسی کشور را با طولانی نمودن مذاکرات نسبت به آنچه در وین رخ می دهد شرطی ننموده و اگر قرار بر آن است که اتفاقی در مذاکرات بیافتد در کوتاه ترین زمان باشد، خواه وصول توافق باشد ، خواه عدم وصول آن.
سوم اینکه، تیم مذاکره کننده از ورود به تله توافق موقت جدا خودداری به عمل آورده و با قبول آن اقتصاد کشور را معطل تصمیمات آتی طرف های مقابل کند؛ توافق موقت میتواند به معنای بازگشت آمریکا به برجام باشد و در چنین شرایطی میتواند با فعال کردن مکانیسم ماشه فشارهای جدیدی را علیه ایران به عمل بیاورد.
در شرایط کنونی به دلیل اینکه آمریکا عضو برجام نیست، نمیتواند از مکانیسم ماشه استفاده کند، اما اگر براساس این توافق موقت آمریکا دوباره به برجام بازگردد استفاده از این مکانیسم برای این کشور میسر خواهد شد. در صورتی که آمریکا با یک توافق موقت وارد برجام شود احتمال اینکه پس از آن از این مکانیسم علیه ایران استفاده کند وجود دارد. در چنین شرایطی آمریکا میتواند قطعنامههای سازمان ملل علیه ایران را فعال کند. ضمنا، تضمین معتبر غربی ها بسیار حائز اهمیت است که باید از جانب دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مورد توجه ویژه قرار گیرد زیرا با کاهش شدید محبوبیت رئیس جمهور فعلی آمریکا تغییر در هیات حاکمه آمریکا در آینده نه چندان دور بعید نیست.
در پایان چند نکته ای را در خصوص بایدها و نبایدهای سیاست خارجی دولت سیزدهم بازگو میکنیم:
مجموعه وزارت امور خارجه بنا بر جایگاه حقوقی و فنی خود، باید ایجاد تنوع در سبد دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران را جزو اولویت های خود قرار دهد و همانگونه که تا به امروز از دولت سیزدهم شاهد بوده ایم ارتباط با قدرت های نوظهور و همسایگان را در راس اقدامات خود قرار دهد؛ توجه به انواع مختلف دیپلماسی، از جمله دیپلماسی عمومی در جهت بهره برداری اقتصادی، سیاسی و فرهنگی از آن باید مورد توجه مسئولین این حوزه قرار گیرد؛ تغییر در نگرش مسئولین دفاتر نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در کشور های خارجی از نگاه صرفا کنسولی به نگاه های راهبردی اقتصادی، فرهنگی و امنیتی تغییر پیدا کند.
انتهای پیام/