حمیدرضا فولادگر در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه احزاب ایرنا با اشاره به سیاست نگاه به داخل رییس جمهور مبنی بر گره نزدن اقتصاد کشور به مذاکرات وین و انعکاس این سیاست در بودجه ۱۴۰۱ کل کشور، اظهار کرد: بنده همیشه معتقد بودم که ما باید در سیاست اقتصادی خود یک مبنا داشته باشیم؛ ما الزام داریم که همه اقدامات و تصمیمات خود را بر پایه سیاست‌های کلی نظام بنا کنیم و بحث اقتصاد مقاومتی و تولید ملی از موارد قدیمی و مورد تاکید همیشگی مقام معظم رهبری است لذا این امر از جمله سیاست‌های کلی نظام محسوب می‌شود و همه قوانین اقتصادی و بودجه‌ای، سیاست‌ها و رویکردهای اجرایی دولت‌ها و مجالس باید بر این اساس باشد.
فولادگر با بیان اینکه تاکید همه مسئولان نظام بر استفاده حداکثری از ظرفیت‌ها و توان داخلی است، گفت: البته به این معنی نیست که روابط خارجی را فراموش کنیم. مقام معظم رهبری هم بر سیاست درون‌زایی و برون‌نگری تاکید ویژه‌ای دارند و این دو بحث با هم هیچ مغایرتی ندارند درحالی که دولت گذشته چند سالی ما را مشغول برجام، پیشا برجام و پسابرجام کرد و بسیاری از مسائل و کارهای کشور را معطل برجام و مباحث پیرامونی آن کرد.
عضو شورای مرکزی جامعه اسلامی مهندسین خاطرنشان کرد: ما نمی‌گویم که در دولت قبل به مسائل داخلی توجه نشد ولی فرصت‌سوزی های زیادی صورت گرفت و کلا اولویت دولت قبل نگاه به داخل و تقویت و توسعه تولید داخل نبود.
وی درباره اثر توافق احتمالی در وین بر اقتصاد و بودجه کل کشور بیان کرد: دولت کار خود را با قوت و قدرت انجام می‌دهد، اگر در وین به نتیجه رسیدند و حاصل مذاکرات رفع تحریم‌ها بود که چه بهتر و از این رهگذر طبیعتا می‌توانیم هزینه‌های پیش‌بینی شده در بودجه ۱۴۰۱ را انجام دهیم و امیدوار به تحقق بالای بودجه باشیم. اما بر فرض اینکه نتیجه نگیریم، در این حالت هم ضرر نکردیم، چون اقتصادمان را معطل مذاکرات نگذاشته‌ایم.
فولادگر با تاکید بر اینکه معتقدم بودجه سال ۱۴۰۱ باید برای سه حالت انعطاف پذیری داشته باشد، عنوان کرد: تاکنون ساختار بودجه ما قدیمی بوده و بر مبنای فروش نفت و کسب درآمدی مشخص از آن محل همواره بسته می‌شد، گاه به صورت نسبی محقق می‌شد و در اکثر دوره‌ها با کسری بودجه و عدم تحقق ردیف‌ها مواجه بودیم. پر واضح است ساختار بودجه‌ریزی ما دارای ایرادهای ساختاری است. یک سری از منابع درآمدی و مصارف و هزینه‌های مشخصی، روی هم رفته بودجه ما را شکل می‌داد که بخشی از آن مربوط به بودجه عمومی و هزینه‌های جاری بود و بخشی هم برای سرمایه‌گذاری و ردیف‌های عمرانی در نظر گرفته می‌شد. این روش سنتی از نظر من قابلیت نداشت و جز ۱۰ درصدی که مجالس اعمال نظر می‌کردند، مابقی آن فاقد انعطاف بود.
عضو شورای مرکزی جامعه اسلامی مهندسین با اشاره به اصلاحات و اقداماتی که دولت سیزدهم در مورد ساختار بودجه انجام داده است، اظهار کرد: یک سری از اصلاحات ساختاری در بودجه هم باید انجام می‌شد که به دلیل فرصت اندک دولت هنوز اعمال نشده است. اصرار دارم که در برخی از ساختارهای بودجه ریزی باید تغییرات عمده‌ای صورت گیرد. ما باید یک‌سری از هزینه‌ها را به درآمدهایی موکول کنیم که هرگاه آن درآمدها محقق شد، آن را هزینه کنیم. لذا بودجه را باید با توجه به همین شرایط ببنیدیم و نباید از حالا مبنای بودجه را بر فروش یک میلیون بشکه نفت بگذاریم. هرچند طبیعی است اگر مذاکرات به نتیجه برسد، می‌توانیم نفت بیشتری بفروشیم و بخشی از آن را در اولویت‌های کشور از جمله در حوزه‌های معیشتی و عمرانی هزینه کنیم.
وی درباره بحث انعطاف پذیری بودجه گفت: در صورتی که مذاکرات با شکست مواجه شد، ممکن است تشدید تحریم‌ها را هم به دنبال داشته باشد و فروش نفت ما از همین مقدار هم کمتر شود، لذا انعطاف پذیری یعنی اینکه خود را برای آن شرایط هم آماده کنیم.
فولادگر در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه عملکرد دولت سیزدهم در استقلال لایحه بودجه از نتیجه مذاکرات وین چگونه بوده است، اظهار کرد: دولت سیزدهم چند کار خوب در مورد اصلاح ساختار بودجه انجام داد. یک مورد آن اتکا به مالیات‌ها است و مورد دیگر افزایش بودجه عمرانی نسبت به بودجه ۱۴۰۰ است.
این نماینده پیشین مجلس افزود: دولت معتقد است باید منابع بودجه شفاف‌تر شود. ضمن اینکه احتمال کسری بودجه و ناترازی عملیاتی را هم در این بودجه در نظر گرفته است. البته چون در یک سال اصلاح تمام این ساختارها امکان پذیر نیست، انتظار داریم در بودجه ۱۴۰۲ اصلاحات ساختاری دولت در بودجه لحاظ شود. دولت در سال ۱۴۰۱ دو مورد بودجه ۱۴۰۲ و برنامه هفتم را همزمان در دستور کار دارد و بودجه ۱۴۰۲ اولین بودجه از برنامه ۵ ساله هفتم است که جا و وقت کافی برای اعمال نظرات اصلاحی دولت وجود دارد.
وی با اشاره به شرایط کنونی در بحث مذاکرات، افزایش سطح غنی‌سازی و موقعیت کشورهای غربی در برابر ایران، گفت: آنها متوجه شده‌اند که ما در فناوری هسته‌ای اقدامات مهمی انجام داده‌ایم و باید بپذیرند توسعه صنعت صلح‌آمیز هسته‌ای ما برگشت‌ناپذیر است و ما به این روند ادامه می‌دهیم. بنابراین اگر تحریم‌ها به طور کامل برطرف نشود چه دلیلی دارد ما غنی سازی را ادامه نداده و به برنامه هسته‌ای خود را توسعه ندهیم؟
