همه ما در طول حیاتمان دو کنش زندگی ساز داریم. کنش با سایر انسانها و کنش با طبیعت، همه‌ی مصائب بشری در کنش های ناسازگرایانه با این دو است. در زیست سخت این‌روزها همه‌ی ما نه تنها باید به نحوی مسالمت‌آمیز و آشتی‌جویانه در کنار هم زندگی کنیم ، بلکه باید همگی ما نگاه آشتی‌جویانه‌ای به طبیعت نیز داشته باشبم، به همه آنهایی که مخلوق خدا هستند، روئیدنی‌های در طبیعت با تمام سرسبزی‌شان و حیواناتی که بخشی از حیات زمین را تشکیل می‌دهند با نگرشی مراقبت‌گونه بنگریم.
به همین بهانه، اشاره‌ای می‌کنم به سیاست‌گذاری‌هایی در حوزه صنعت، کشاورزی، معدن و سبک مصرفی که همه ما به نحوی درگیر آن هستیم. این سیاستها در مجموع، امروز، شرایط بسیار ناگواری از زیست انسانی، گیاهی و حتی جانوری را فراهم کرده است. فشار بر آب و خاک به نحوی شده که امکان زیست مناسب و سالم را از ما ایرانیان سلب کرده است.
این مناسبت ها را دستاویزی کنیم و احترام بگذاریم به طبیعت و به همه موجوداتی که در زمین زنده‌اند.
سیاستگذاری غلط در حوزه حیات وحش می‌تواند موجب برهم خوردن هرنوع اکوسیستمی شود. از فضای مجازی که این روزها بحث آن داغ است تا سیاستگذاری در انرژی ،کشاورزی، صنعت، حوزه‌های مختلف اقتصادی و غالب سیاستهایی است که در چند دهه اخیر، شاهد آن بوده‌ایم.
