به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ این مطالبه همان سال‌ها دستگاه‌ها و نهاد‌های مرتبط را به جنب و جوش انداخت، اما طرح‌های مختلف این دستگاه‌ها برای حفظ قرآن کریم، بدون برنامه منسجم بود تا اینکه «طرح ملی حفظ قرآن کریم با پنج سال تاخیر در سال ۹۵ توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شد.
رئیس سابق سازمان دارالقرآن کریم در این باره گفته است: سال ۹۸ عملکرد همه دستگاه‌ها را پایش کردیم و نتیجه این پایش را به روسای همه سازمان‌ها از طرف رئیس ستاد طرح ملی حفظ قرآن (رئیس سازمان اوقاف) ابلاغ کردیم، اما بسیاری از اقدامات اجرایی نشد.
بر اساس «طرح ملی حفظ قرآن» باید تا سال ۱۴۰۴ سالانه حدود ۳۵۰ هزار حافظ قرآن برای رسیدن به عدد ۳/۵ میلیونی تربیت شوند و بعد از سال ۱۴۰۴ با فراگیری بیشتر تا سال ۱۴۱۴ به هدف ۱۰ میلیونی برسد؛ اما گویا همه چیز طبق برنامه نیست.
عباس صالحی، وزیر سابق ارشاد در بهمن ۹۹ درباره این موضوع گفته بود: در حوزه حفظ قرآن حداقل ده‌ها هزار حافظ کل و صد‌ها هزار حافظ بخشی از قرآن در کشور داریم، ولی بیست تا سی هزار حافظ کل قرآن، کمترین عدد قطعی است.
درباره تعداد حافظان قرآن تربیت شده یا مسئولان مرتبط آمار نمی‌دهند و یا آمارشان با واقعیت فاصله دارد؛ موضوعی که کارشناسان قرآنی از ضرورت بازنگری در طرح ملی حفظ قرآن می‌گویند.
حسین تقی پور معاون پژوهشی سازمان دارالقرآن معتقد است حرکات خوبی در این باره صورت گرفته است، ولی بنا به دلایلی مانند نداشتن متولی واحد، نبودن مصوبه تشویقی از سوی مجلس، تبلیغ نکردن این طرح از جانب مراجع مثل صداو سیما و نداشتن هماهنگی حداکثری بین دستگاه‌ها و سازمان‌های قرآنی، کافی نیست.
