چهارم شعبان، سالروز ولادت پرچم‌دار بزرگ کربلا، حضرت عباس بن علی (ع) است. پرچمداری که در سال ۲۶ هجری قمری در مدینه، دیده به جهان گشود؛ در این روز عزیز ماه دیگری در خانه حضرت امیرالمؤمنین (ع) طلوع کرد که کانون خاندان نبوت و ولایت را نور دیگری بخشید. در گلشن رسول اکرم (ص) گلی شکوفا شد که زمین و زمان از عطر وجودش تا ابد معطر شد؛ کسی که هنوز هم با گذشت قرن‌ها از واقعه عظیم عاشورا نام و یادش آرام‌بخش دل‌ها و حرمش ملجا و پناه درماندگان است.
نوزادی که در این روز عزیز ام‌البنین (ع) را شان مادری داد بسیار خوش منظر و زیبا بود به طوری که وی را قمر بنی‌هاشم نامیده و به ماه شب چهارده تشبیه کرده‌اند. حضرت علی (ع) او را عباس نام نهاد و آن به این علت بود که عباس هم به معنای شیر شرزه و خشمگین است و هم به معنای عبوس و چهره گرفته زیرا که ایشان نسبت به ظالمان چهره‌ای خشمگین داشته و در هیچ بخش از زندگی پربرکت خود ظلم را برنتافتند.
عباس (ع) تنها به عنوان یک قهرمان نام‌دار و دلاور مطرح نبود بلکه فضائل علمی، تقوایی او و دانش رفیع را از خردسالی از سرچمشه علوم الهی به دست آورده بود. در مقام علمی حضرت اباالفضل (ع) همین بس که در خانه علم و دانش پرورش یافته و در آموزشگاهی درس خوانده و کلاس دیده که آموزگارانش حضرت علی (ع)، امام حسن مجتبی و حسین بن علی (ع) بودند.
حضرت عباس (ع)، همه فضائل پدر را بـه ارث برد صفاتی مانند شجاعت، ایـمان به خدا، خویشتن‌داری، صبر و قوت اراده، مهربانی و وفاداری. وی در دامان پدر و مادرش به گونه‌ای پرورش یافت که به مظهر غیرت، ایثار و شجاعت، بدل گشت این دلاور مرد تاریخ آن چه را از محضر آن سه امام معصوم آموخته بود، در کربلا آشکار ساخت و حماسه‌ساز نام‌آور عاشورای حسینی شد، نام‌آوری که لقب باب‌الحوائج را نیز به خود اختصاص داده است.
از عباس سخن گفتن را یارای هیچ قلم و مرکبی نیست، همان بس که سجاد آل طه (ع) فرمود: «عباس را نزد خداوند منزلتی است که در روز قیامت همه شهیدان بر آن رشک می‌برند عظمت حضور قمر بنی‌هاشم در قلب تاریخ، حقیقتی است که حتی دشمنان خاندان آل محمد (ص) نیز به آن معترفند چرا که ولایت‌مداری، ادب و ایمانت زبانزد خاص و عام بود؛ چنانچه امام صادق (ع) فرموده است: «عموی ما، عباس، دارای بینشی ژرف و ایمانی راسخ بود؛ همراه با امام حسین (ع) جهاد کرد و نیک آزمایش داد و به شهادت رسید»
روز میلاد حضرت عباس (ع) در تاریخ کشور ما به روز جانباز نام‌گذاری شده است تا جایی که به جرات می‌توان گفت با آمدن عباس (ع) جانبازی اعتبار گرفت و چه زیبا گفت امام سجاد (ع) که: رحمت خدا بر عباس! ایثار کرد و کوشید و جان فدای برادرش کرد.
انتهای پیام
