داستان مصیبت ۱٫۱ میلیارد پوندی منچستریونایتد/ دهــه بـر بــــــــاد رفتـه

منچستریونایتد: دهه گمشده. اگر «آمازون پرایم» سریال ورزشی پرفروش دیگری می‌خواهد، بهتر است تولید این مستند را شروع کند که چطور ۱۰ سال می‌شود که تیم منچستریونایتد به دنبال کسب عنوان قهرمانی است.

برای عمق بیشتر و جذابیت، سریالی بسازید در مورد اینکه چگونه باشگاهی با رکورد ۲۰ بار قهرمانی در حال سقوط آزاد است در حالی که همشهری‌اش سیتی برنده جوایز سریالی است.

خشکسالی ۱۰ ساله

یونایتد آخرین قهرمانی را در می ۲۰۱۳ به دست آورد. دوران رالف رانگنیک به عنوان سرمربی موقت به قهرمانی بیست و یکم ختم نمی‌شود. یونایتد با ۱۱ بازی باقی مانده ۱۹ امتیاز با سیتی فاصله دارد، بنابراین خشکسالی به فصل دهم هم خواهد رسید.

از زمان قهرمانی با سرالکس فرگوسن، موقعیت‌های پایانی یونایتد هفتم، چهارم، پنجم، ششم، دوم، ششم، سوم و دوم بوده است. همچنین بدتر این است که چگونه هیچ‌یک از تیم‌هایی که توسط دیوید مویس، لوئی فان‌خال، ژوزه مورینیو و اوله‌گنار سولشائر گرد هم آمده بودند، مدعی واقعی نبودند. از دو نایب قهرمانی، تیم مورینیو در فصل ۲۰۱۸-۲۰۱۷ با ۱۹ امتیاز از سیتی عقب بود و تیم فصل گذشته، تحت هدایت سولشائر، ۱۲ امتیاز کمتر از تیم قهرمان پپ گواردیولا بود.

دوران پس از فرگوسن کاتالوگی از سوءمدیریت بوده است، مقصران اصلی هم اد وودوارد، معاون اجرایی سابق، و جوئل گلیزر یکی از مالکان هستند که چهار بار در استخدام شماره ۱ مناسب و نظارت بر سیاست ناکارآمد نقل و انتقالات شکست خوردند.

فرگوسن ۲۶ سال سلطنت کرد و پس از آن مویس چشم‌اندازی برای بازسازی امپراتوری نداشت. وقتی وودوارد و گلیزر او را در آوریل ۲۰۱۴ اخراج کردند، لغزشی آغاز شد که ۸ سال ادامه پیدا کرد.

دوران فان‌خال

بدون هیچ بازرسی و تعادل، به فان‌خال، جانشین مویس، اجازه یک استراتژی نقل و انتقالات داده شد که بیشتر شبیه به یک بازی اشتباه شد تا رویکردی منسجم. برای مثال، چرا قبل از هدر رفتن رکورد آن زمان بریتانیا، ۵۹٫۳ میلیون پوند، بررسی دقیقی روی آنخل دی‌ماریا انجام نشد؟ او پس از امضای قرارداد، نامه‌ای سرگشاده به هواداران رئال مادرید نوشت و در آن توضیح داد که هرگز دلش نمی‌خواست آنجا را ترک کند. دی‌ماریا مانند مورگان اشنایدرلین، باستین شواین‌اشتایگر، مارکوس روخو و سایر بازیکنان فان‌خال موفق نشد.

اما مربی هلندی مدعی قهرمانی جام حذفی ۲۰۱۶ شد؛ اولین جام از زمان ترک فرگوسن. پاداش او؟ روز بعد توسط وودوارد/گلیزر اخراج می‌شود. شاید استدلال آن‌ها این بود که ششم شدن به این معنی است که فان‌خال باید برود. برخی دیگر ممکن است تصور کنند که این تصمیم اهمیت نتیجه نهایی را نشان می‌دهد: نبودن در لیگ قهرمانان فصل بعد به معنای کاهش قابل توجه درآمد بود.

دوران خاص

بعدی مورینیو بود که آخرین پست او با اخراج توسط چلسی به پایان رسیده بود. وودوارد/گلیزر سرانجام پس از اکراهی که اردوگاه پرتغالی از آن مطلع بودند، با او قرارداد امضا کرد. بهترین شروع او نبود و ثابت شد که دوران اوج او گذشته. تقاضای او برای «احترام، احترام، احترام» در یکی از کنفرانس‌های مطبوعاتی نشان می‌داد چگونه قدرت‌هایش کم شده و از رد خرید هری مگوایر در تابستان ۲۰۱۸ چقدر ناامید شده است.

به نظر می‌رسید سختگیری‌های عجیبی بر سر مورینیو اعمال می‌شد. اگر شما قهرمان سه دوره لیگ برتر را به کار می‌گیرید که اصرار دارد از او حمایت شود، دلیل‌تان برای حمایت نکردنش چیست؟ مورینیو همچنان قهرمانی جام اتحادیه و لیگ اروپا در فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۶ (آخرین افتخارات باشگاه) را به‌دست آورد. اما در کریسمس ۲۰۱۸ وودوارد/گلیزر سومین سرمربی خود را اخراج کردند و کمتر از سه سال بعد، با اخراج سولشائر تعداد اخراجی‌ها به عدد ۴ رسید.

دوران اوله

قبل از آن، به نظر می‌رسید که سرمربی نروژی یکی از مربیان پس از فرگوسن باشد که سیاست نقل و انتقالات پیوسته را اجرا می‌کرد. ممکن است آرون وان‌بیساکا، دانیل جیمز و برونو فرناندش کیفیت متفاوتی داشته باشند، اما آن‌ها فوتبالیست‌های سریع و تکنیکی بودند.

در آن زمان وودوارد و گلیزر تصمیم گرفتند بازیکنانی را به تیم بیاورند که با بازیکنان قبلی تیم هماهنگ باشند و سبکی متحد بسازند و رویکردی سرعتی و تهاجمی داشته باشند. اما سولشائر در آخرین فصل اشتباه کرد و با آوردن کریستیانو رونالدو، که بازی یک‌طرفه‌اش او را تبدیل به بازیکنی ضد راه‌اندازی مجدد کرد، و جیدن سانچو، که مبلغ ۷۳ میلیون پوندی‌اش باید به وستهام برای دکلان رایس یا هر هافبک عالی دیگری پیشنهاد می‌شد، آن قسمت از زمین به عنوان نقطه ضعفی آشکار باقی ماند.

خریدهای گران و اشتباه

خریدهای اشتباه خیلی گران بودند. در فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۳ هزینه‌های مویس ۶۹٫۴۲ میلیون پوند بود. در فصل ۲۰۱۵-۲۰۱۴، مبلغ فان خال به ۱۷۵٫۸۲ میلیون پوند رسید و در فصل بعد این رقم به ۱۴۰٫۴ میلیون پوند رسید. اولین دوره مورینیو ۱۶۶٫۵ میلیون پوند و دوره بعدی ۱۷۸٫۵۶ میلیون پوند هزینه داشت. در ۲۰۲۰-۲۰۱۹ صورتحساب سولشائر بالغ بر ۲۱۱٫۳۲ میلیون پوند بود و صورتحساب ۲۰۲۱-۲۰۲۰ به ۷۵٫۴۲ میلیون پوند (به‌خاطر همه‌گیری ویروس کرونا) رسید تا اینکه تابستان گذشته به ۱۲۶ میلیون پوند رسید (هیچ مبلغی در ژانویه خرج نشد).

این مبلغ ۱٫۱ میلیارد پوندی برای بازدهی صفر قهرمانی، سه جام حذفی و یک مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان (در زمان مویس در سال ۲۰۱۴) هزینه شد. رسیدگی به امور خروجی نیز اشتباه به نظر می‌رسد.

پل پوگبا تقریباً به طور رایگان جدا خواهد شد؛ یک ضرر ۹۳ میلیون پوندی. آنتونی مارسیال، که خرید او بسته به پاداش‌ها تا ۵۷٫۶ میلیون پوند بود، نیز می‌خواهد جدا شود؛ با توجه به اینکه قرارداد مارسیال در سال ۲۰۲۴ تمام می‌شود، فروش او حدود ۲۰ میلیون پوند خواهد بود. ارزش خوان ماتا، خرید ۳۷٫۱ میلیون پوندی تحت نظر مویس، در بازار صفر است؛ او ۳۳ سال دارد و ۳۰ بازی در لیگ در چهار فصل گذشته نشان می‌دهد که یونایتد حماقت کرده که او را با دستمزد حداقل ۳۳ میلیون پوندی حفظ کرده است. در سال ۲۰۱۹، فیل جونز با وجود سابقه آسیب‌دیدگی مدام، قراردادی ۴ ساله جدید به مبلغ ۵٫۲ میلیون پوند در سال دریافت کرد؛ او از آن زمان تاکنون ۹ بازی لیگ را شروع کرده است. ۲۰٫۸ میلیون پوند دیگر که ممکن است با احتیاط بیشتری سرمایه‌گذاری شود.

خرید ۳۵ میلیون پوندی دونی فان‌دی‌بیک در سپتامبر ۲۰۲۰ با شکست مواجه شد و اگر این هافبک که اکنون به عنوان بازیکن قرضی در اورتون است، تابستان جدا شود، یونایتد باید حداقل ضرر ۱۰ میلیون پوندی را بپذیرد. جسی لینگارد که این فصل قراردادش تمام خواهد شد، تابستان گذشته متقاعد شد که بماند، اما اگر در آن زمان فروخته می‌شد، ۱۵ میلیون پوند به خزانه اضافه می‌کرد. این شش بازیکن نمایانگر ضرر حداقل ۲۰۰ میلیون پوندی باشگاه هستند و با در نظر گرفتن غرامت ۴۳ میلیون پوندی پرداخت شده برای اخراج مویس، فان‌خال، مورینیو و سولشائر، یونایتد با وجود شهرت گلیزرها به عنوان تاجرانی زیرک، به عنوان باشگاهی ولخرج شناخته می‌شود.

به سوی دهه دوم

در ماجرای دو باشگاه شهر، سیتی تبدیل به ماشین پرکاربردی شده که از عنوانی به عنوان دیگر و از قرارداد مناسبی به قرارداد مناسب دیگری در رفت و آمد است.

در حالی که یونایتد به دهه از دست رفته خود فکر می‌کند، جوئل گلیزر و ریچارد آرنولد، جانشین وودوارد، باید مطمئن شوند که از چرخش‌های اشتباه در سطح اجرایی درس گرفته‌اند. و بپرسند که آیا مائوریسیو پوچتینو یا اریک تن‌هاخ، افراد مورد علاقه برای سرمربیگری بعدی یونایتد، دارای فاکتورهای خاص فرگوسن یا گواردیولا هستند یا خیر.

اگر پاسخ منفی باشد، دهه از دست رفته ممکن است به سمت شروع دهه دوم حرکت کند.