دکتر محمد جوادی پور روز چهارشنبه در هجدهمین همایش سالیانه انجمن مطالعات برنامه درسی ایران با عنوان "هویت ایرانی برنامه درسی و آموزش در عصر پسا کرونا" که به صورت مجازی و حضوری در دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد افزود: با نگاهی به پیامدهای روان شناختی، جامعه شناختی و اقتصادی ناشی از آثار وقوع پاندمی کرونا در نظام آموزشی ایران و واکاوی و بازاندیشی هویت برنامه درسی و آموزش در عصر پساکرونا می توان از ظرفیت ها و فرصت های بیشتری برای مقابله با چالش ها و ضعف های نظام آموزشی بهره گرفت.
وی ادامه داد: در مسیر پیشرفت و توسعه علمی هر کشور، مدارس و دانشگاه ها نقش اساسی دارند و برنامه ریزی مناسب برای بهره‌برداری از ظرفیت‌ها و استعدادها با در نظر گرفتن همه عوامل اثرگذار داخلی و خارجی به نگاه و رویکرد بلندمدت نظام آموزشی باز می‌گردد و هر چه ابعاد و زمینه های عوامل اثرگذار با دقت بررسی و مطالعه شود میزان کارایی نظام آموزشی در تحقق اهداف کلان جامعه افزایش می یابد.
عضو هیات علمی دانشگاه تهران گفت: فناوری آموزشی به عنوان یکی از زمینه‌های کاربردی تعلیم و تربیت در حوزه برنامه درسی به ویژه در زمینه های تولید محتوای الکترونیکی و کاربرد آن در طراحی برنامه های درسی مبتنی بر وب و تمامی آموزش های الکترونیکی موجب تغییرات بسیاری در طراحی و اجرای برنامه های درسی شد.
جوادی پور با اشاره به برگزاری همایش سالانه این انجمن در دانشگاه فردوسی مشهد عنوان کرد: می‌توان از تجارب زیسته همه شرکای برنامه درسی به ویژه معلمان و استادان استفاده کرد زیرا نگاه کلان به این مساله نشان می‌دهد که نظام آموزشی در یک شرایط پیچیده قرار می‌گیرد و سهم عوامل مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در نظام آموزشی افزایش پیدا کرده تا فناوری اطلاعات گسترش یابد.
دبیر علمی این همایش نیز با اشاره به تاثیر کرونا بر آموزش گفت: در محیط‌ها و فضاهای آموزشی تغییر و تاثیر کرونا به شکل متفاوت و به عنوان بحران آموزشی و برنامه درسی ایجاد شد و برای مدتی نوعی ایست در آموزش اتفاق افتاد.
دکتر حسین جعفری ثانی افزود: از دلایل این امر عدم آمادگی و نبود و یا کمبود زیر ساخت‌ها و امکانات لازم برای انتقال و تغییر رویکرد از آموزش موضوع محور و معلم محور به سمت آموزش غیر حضوری، مجازی و یادگیرنده محور بود.
وی ادامه داد: پس از مدتی، بیشتر تلاش‌ها معطوف به ممانعت از تعطیلی فعالیت‌های آموزشی و استمرار همان آموزش موضوع محور ناظر بر فعالیت معلم به هر قیمت و در بافت مجازی و شبکه‌ای و البته در غیاب ابعاد تربیتی متمرکز شد.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: به‌عنوان نمونه می‌توان به غفلت یا عدم تحقق اهداف تربیتی در زمینه‌های مختلف، آثار پنهان آموزش مجازی، محروم ماندن عدۀ بسیاری از دانش آموزان و دانشجویان از این نوع آموزش‌ها، نبود زیر ساخت‌های کافی در برخی مناطق و عدم آمادگی کافی برخی نهادهای آموزشی اشاره کرد.
جعفری افزود: پیش‌بینی می‌شود در عصر پسا کرونا بیش از پیش موضوع آموزش مورد توجه ویژه قرار گیرد و بر این اساس انجمن مطالعات برنامه درسی ایران و گروه مطالعات برنامه درسی و آموزش دانشگاه فردوسی مشهد این همایش را برنامه ریزی کرد.
وی با اشاره به محورهای همایش افزود: از جمله موضوعات مورد بحث می‌توان به هویت و چیستی برنامه درسی و آموزش در ایران در عصر پسا کرونا، آینده پژوهی در حوزه برنامه درسی و آموزش در عصر پسا کرونا، تجارب بین‌المللی و دلالت‌هایی برای آینده برنامه درسی و آموزش در آموزش و پرورش و آموزش عالی، تجارب زیسته نقش آفرینان در محیط‌های آموزشی گوناگون در دوره کرونا و چالش‌های نظری و عملی و فرصت‌های آموزش مجازی اشاره کرد.
