به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، سرپرست هیئت باستان شناسی با اعلام این خبر گفت: معمولا آثار تاریخی پس از مدتی به علت تغییرات مداوم آب و هوا، تبخیر ، رطوبت و ... دچار فرسایش زود هنگام شده و آسیب می بینند.
وحید بارانی افزود: باستان شناسانی که از ۸۰ سال پیش، کاوش ها را در تخت جمشید آغاز کردند، تلاش های زیادی برای جلوگیری از تخریب نقوش برجسته پلکان شرقی آپادانا و پلکان کاخ شورا و... انجام داده اند.
آقای بارانی تصریح کرد: این باستان شناسان با نصب سایه بان های موقت و حتی دائمی تلاش کردند تا مانع تخریب نقوش برجسته و کتیبه ها شوند اما با این حال تمامی عوامل آسیب رسان حذف نشده و نقوش روز به روز وضع نامناسبی پیدا کردند.
این باستان شناس تاکید کرد یکی از دلایل آسیب های سطحی در سنگ های رسوبی و آهکی، نفوذ آب باران به پلکان ها و جداره داخلی سنگ ها بوده است.
آقای بارانی افزود: این رطوبت، املاح موجود در خاک را به سنگ ها منتقل کرده و پس از تبخیر آب از سطح بیرونی، املاح مضر روی سطح سنگ باقی می مانند.
او گفت: این پدیده باعث می شود در مدت کوتاهی سطح بیرونی سنگ ها که دارای نقش برجسته و کتیبه هستند دچار آسیب و فرسایش شوند.
سرپرست هیئت باستان شناسی گفت: نبشته داریوش بر روی تخته سنگی بزرگ به طول ۸,۱۵ متر(متن کتیبه ۷.۲۰) و ارتفاع ۲.۰۵ متر واقع در نمای جنوبی صفه حک شده است.
