به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما؛ شبکه تلویزیونی ”آر تی“ (راشا تودی) گزارش داد: نیرو‌های اوکراینی به عمد به زیرساخت‌های غیرنظامی لوهانسک و دونتسک آسیب‌های فراوانی وارد کرده اند.
مجری آر تی گفت: یک مقام اوکراینی که برای دفتر ریاست جمهوری اوکراین کار می‌کند گفت که هیچ راه حل نظامی برای شهر محاصره شده ماریوپول در جمهوری دونتسک که در آن درگیری‌های شدید ادامه دارد، نیست. این مقام اعلام کرد که هیچ پایانی برای محاصره شهر با وجود نیرو‌های متحد روسیه در داخل شهر وجود ندارد. در این حال، نیرو‌های اوکراینی از مبارزه برای شهر دست نمی‌کشند.
ارتش روسیه اعلام کرده است که در صورت تسلیم شدن نیرو‌های اوکراین در داخل ماریوپول به آن‌ها اجازه خروج از شهر را می‌دهد؛ اما کی یف با این درخواست مخالفت کرده است.
مجری افزود: برابر گزارش‌هایی که از شهر دونتسک دریافت می‌شود بر اثر حملات نیرو‌های اوکراینی به این شهر چهار تن کشته شده اند. به گفته مقامات جمهوری دونتسک به یک مرکز خرید و یک منطقه مسکونی خسارت‌هایی وارد شد. دو تن نیز به بیمارستان برده شده اند.
تصاویر از روستای الگینکا در جمهوری دونتسک نشان می‌دهد که زیرساخت‌ها را نیرو‌های اوکراینی تخریب کرده اند. نیرو‌های جمهوری دونتسک غذا و دیگر کالا‌های ضروری را میان ساکنان پخش می‌کنند. برخی از ساکنان احساسات خود را درباره آنچه روی داد بیان کردند.
یکی از ساکنان این روستا گفت: به طرف مردم شلیک شده است، خانه‌ها ویران شده اند. علت این موضوع چیست؟
فرد دیگری که گریه می‌کرد گفت: ما برای یک هفته است که در زیرزمین هستیم و خود را از تیراندازی‌ها مخفی کرده ایم.
یکی دیگر از ساکنان گفت: این (وضع)، بسیار بسیار ترسناک است.
فرد دیگری گفت: با وجود اینکه نبرد‌ها در حومه این منطقه (در جریان) است، اما آن‌ها به عمد روستا را هدف قرار می‌دهند.
یکی دیگر از ساکنان گفت: این بسیار خوب است که نیرو‌های ما به ما کمک می‌کنند و به ما نان می‌دهند. ما هیچ تماسی با اقوام خود نداریم و نمی‌دانیم که آیا آن‌ها زنده اند یا نه. خطوط تلفن کار نمی‌کنند.
در ادامه، مجری شبکه گفت: براساس بیانیه وزارت دفاع روسیه، نیرو‌های جمهوری لوهانسک هم اکنون ۹۰ درصد قلمرو آن را در اختیار دارند.
در ادامه، ”ماریا فینوشنا“ خبرنگار این شبکه از لوهانسک گزارش داد: نیرو‌های مسلح جمهوری لوهانسک متر به متر و روستا به روستا را در این جمهوری آزاد می‌کنند و مردم را نیز آزاد می‌کنند. اما در برخی از مناطق، جمعیت بسیاری باقی نمانده است تا آن‌ها را آزاد کنند. از جمله، در اینجا در ”نفسکیا“ می‌توان این موضوع را مشاهده کرد. این منطقه هم مرز خارکیف و خط مقدم نبرد است. مدرسه‌ها بسته شده اند. ما همه روستا را جست و جو کردیم و تنها دو زن را در آنجا پیدا کردیم. لاریسا یکی از آنهاست.
در ادامه، این زن گفت: ما هنوز زنده ایم. مردم دارایی و خانه خود را رها کرده اند. آن‌ها دام‌های خود را رها کرده اند. بیشتر آن‌ها از باقی ماندن در اینجا می‌ترسند. من نمی‌ترسم. مردم باید در برابر وجدان خود در هر وضعیتی روراست باشند. چه حقوق‌ها پرداخت شوند یا نشوند کار باید انجام شود.
خبرنگار شبکه آر تی گفت: لاریسا یک کارگر خدمات اجتماعی است. پیش از جنگ او از چند نفر از افراد محلی مراقبت می‌کرد، اما همه آن‌ها رفته اند. تنها یک نفر باقی مانده که لاریسا تصمیم گرفته است که به خاطر او در اینجا بماند.
این زن در ادامه، گفت: جایی برای رفتن وجود ندارد. چه آن‌ها شلیک کنند یا نکنند من به زیرزمین نمی‌روم. به داخل خانه بیایید و ببینید که این زن سالمند چگونه در اینجا زندگی می‌کند.
خبرنگار افزود: این خانه ۵۰ سال قدمت دارد. نیمی از این خانه به خاطر حملات ویران شده است. این زن بسیار مسن است. اما به نظر می‌رسد که حالش خوب باشد.
این زن مسن گفت: او برای من غذا آورد. خدا او را برای من فرستاد. وضعیت هولناک است. اما ما چه کاری می‌توانیم انجام دهیم.
خبرنگار گفت: فرار تنها راه حل برای بسیاری (از مردم) است. زمانی که ما به طرف خط مقدم رفتیم غیرنظامیان در حال دور شدن از آنجا بودند. کودکان در هر کدام از خودرو‌ها ترسیده بودند، اما آرام بودند. پدر و مادر آن‌ها به شدت خسته شده بودند و نمی‌توانستند که حرفی بزنند.
در ادامه، یکی از ساکنان گفت: این یک جنگ است. این یک جنگ واقعی است.
خبرنگار این شبکه تلویزیونی افزود: آن‌هایی که ما با آن‌ها صحبت کردیم به ما گفتند که انتظار ندارند که این درگیری برای مدتی طولانی ادامه یابد، اما نشانه‌های شفافی مشاهده می‌شود که کی یف خود را برای یک نبرد طولانی آماده می‌کند.
وی ادامه داد: در این منطقه استحکامات ارتش اوکراین مشاهده می‌شود. در این منطقه نیرو‌های اوکراینی مین گذاری کرده اند و ما نمی‌توانیم از این بیشتر به پیش برویم. ما می‌توانیم از دوربین برای نشان دادن آن به شما استفاده کنیم. در‌ها از بتن مسلح ساخته شده اند و محل ورود در زیرزمین است.
به نظرم این مکان با هدف محافظت در برابر حملات توپخانه‌ای ساخته شده. بسیاری از این استحکامات در دو طرف جاده دیده می‌شوند. به نظرم برای ساخت این استحکامات ماه‌ها زمان صرف شده و هر کسی که تصمیم این کار را گرفته خود را برای جنگ آماده می‌کرده است.
در یک مکان، ما تونل‌های بسیاری را همراه با سنگر‌های زیاد مشاهده کردیم. این استحکامات در همه منطقه دونباس وجود دارند. از استحکامات نظامی باقی مانده از زمان جنگ جهانی دوم نیز به طور گسترده استفاده می‌شود. این استحکامات در اطراف شهر‌هایی ساخته شده اند که مملو از غیرنظامیان هستند. این موضوع امکان هرگونه پیشروی را بسیار دشوار می‌کند، اما در اینجا به نظر می‌رسد که راه بازگشتی وجود نداشته باشد.
