مردم ایران در سال ۱۴۰۰ مثل همه سال‌های گذشته دیگر با انواع و اقسام گرفتاری دست و پنجه نرم کردند. این در حالی است که جامعه ما تحت هیچ شرایطی نباید به چنین وضعیتی دچار شود. در واقع باید ابتکارات بالا و برنامه‌ریزی‌ها دقیق باشد و همچنین با به‌کارگیری ابزارهای طبیعی بتوانیم صادرات و واردات بین‌المللی به درستی و بدون هیچ مانعی انجام بدهیم تا بتوانیم گره کور اقتصادی را بالاخره باز کنیم و در نتیجه مردم بتوانند نفسی به راحتی بکشند.
ایران در سالی که گذشت٬ شرایطی داشت که ایرانی‌ها شرمنده خود و خانواده‌های خود شدند. این اتفاق به قدری تلخ است که هم تلخی‌های دیگر را زیر سایه می‌برد و هم خوشکامی را به امری محال تبدیل می‌کند. البته این مساله کرونا هم مزید بر علت شد تا وضعیت مردم غیرقابل تحمل شود. مخصوصا برای کسی مثل من که در سن بالایی قرار دارد و به همین دلیل بیشتر از دیگران شاهد فوت دوستان و نزدیکان بودیم. آنهم در شرایطی که از هر عزیز از دست رفته خاطرات و یادگاری‌های ارزشمندی برجای مانده است.
تنها اتفاق مثبت سال گذشته این بود که بعد از چند سال دوری طاقت‌فرسا فرزندانم از آمریکا به تهران آمدند و دیداری تازه کردیم. یکی از آنها در خارج ماوریت دولتی دارد و دخترم هم به دلیل شرایط شغلی همسرش در آمریکا زندگی می‌کند که من به دلیل قانونی که ترامپ نوشته بود٬ در چند سال گذشته رفتن به پیش آنها را نداشتم. اینکه پدر و مادر برای مدتی طولانی از دیدار با فرزندان محروم باشند٬ مساله‌ای است که برای اشخاص که در سنین بالا قرار دارند٬ غیرقابل هضم است.
۲۱۲۱۱
