حالا سینمای ایران همزمان در حال تجربه جالبی است؛ رقابت دو برادر روی پرده سینما در ایام پرتکاپوی اکران نوروزی؛ یکی با یک اثر کمدی اجتماعی و دیگری با یک تراژدی پرالتهاب؛ 2برادری که از یک خانواده مشهدی برخواسته و حالا در صدر سینمای ایران هستند.
«ساعد سهیلی» این روزها با یک نقش‌آفرینی درخشان در «روز صفر» روی پرده نقره‌ای حاضر است. شمایل جدید و [حتی دوست‌داشتنی] از «عبدالمالک ریگی» که نمونه مشابهش را ندیده بودیم. خونسردی مشمئزکننده او در کشتار انسان‌ها و در نهایت پایان درخشان فیلم که عمده درخشان بودنش را به هنرنمایی ساعد مدیون است. ساعد بعد از حضور در بیش از 20اثر سینمایی حالا ضمانت کیفیت یک اثر محسوب می‌شود و بدون اغراق در کنار حضور بی‌نقص «امیر جدیدی»، ساعد بار بزرگی از دوش بخش بازیگری فیلم برمی‌دارد. بنابر این اگر «روز صفر» یکی از پیشنهادهای ویژه اکران نوروزی باشد [که هست] حتماً «ساعد سهیلی» عامل اصلی این پیشنهاد است.
اما در نقطه مقابل یکی از برادران سهیلی، سینا مهراد ایستاده، بازیگری که روز به روز در حال پخته‌شدن روی پرده نقره‌ای است. بازیگری که هوشمندانه راهش را از خاندان سهیلی جدا کرد و پله‌های ترقی را از تلویزیون طی کرد تا به اینجا رسید و حالا گل سرسبد بازیگران «شادروان» است. کمدی درست و حسابی این روزهای سینما که محل مقایسه هنرنمایی برادران سهیلی [ولو با فامیلی مهراد] شده است. سینا که پیش از این یکی از عوامل دیده شدن سریال «پدر» در تلویزیون بود، حالا حتماً یکی از عناصر جذب مخاطب «شادروان» است. بازی روان و باورپذیر سینا در دومین حضور جدی‌اش به عنوان نقش اصلی در سینما، حتماً نوید روزهای بهتر برای او در مدیوم پرده نقره‌ای را خواهد داد.
سینمای ایران حالا برادران جدیدی را به خود می‌بیند، برادرانی که هرکدام برای هرروز بهترشدن انگیزه دارند و حتماً حالا که 2مهره اصلی اکران نوروزی سینمای ایران هستند، به روزگار بهتری برای ستاره‌تر شدن فکر می‌کنند.
