به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از شبکه تلویزیونی روسیا الیوم، در بیست و سومین سالگرد جنگ ناتو علیه یوگسلاوی، تناقض در گفتار و عمل کشورهای غربی بر جهانیان اثبات می گردد. این گزارش می افزاید جنگ ناتو علیه یوگسلاوی نشان می‌دهد حرف و عمل غرب با یکدیگر تناقض دارد چراکه جهان هنوز با آثار و پیامد‌های فاجعه بار آن اعم از انسانی و ژئوپلتیک دست به گریبان است. این عملیات که ناتو بدون توجه به سازمان ملل، سال ۱۹۹۹ عملیاتی علیه یوگسلاوی به راه انداخت، باعث فروپاشی یوگسلاوی و تجزیه قومیتی و نژادی آن شد. این عملیات به این بهانه آغاز شد که ناتو تصور کرد ده‌ها جسد کشف شده در یک گور دسته جمعی در کوزوو متعلق به غیرنظامیان آلبانیایی است که بلگراد آنها را به قتل رسانده است. ناتو برخی اهداف ظاهری را برای این عملیات نظامی اعلام کرد که برجسته‌ترین آنها وادار کردن بلگراد به امضای توافق صلح با آلبانیایی تبار‌های کوزوو و خارج کردن نیرو‌های خود از آن منطقه بود که در آن زمان بخشی از یوگسلاوی بود. مسئله اصلی همین جاست که این توافقنامه بر استقرار بیش از سی هزار نیروی نظامی با اختیارات عملیاتی گسترده و مصونیت کامل که چیزی شبیه نیروی اشغالگر بودند، تصریح می‌کرد.
ناتو تجاوز خود را با شرکت ۱۴ عضو خود آغاز کرد و طی هشتاد روز زیر ساخت‌های نظامی، صنعتی و شبکه راه‌ها و پل‌ها و رسانه‌های رسمی و مدارس و حتی سفارت چین در بلگراد را هدف قرار دادند. ارزیابی‌های کارشناسان و منابع صرب نشان می‌دهد بیش از ده هزار حمله هوایی انجام شد و سه هزار فروند موشک کروز و هشتاد تن بمب و ۳۷ هزار تن بمب خوشه‌ای که بسیاری از آنها حاوی اورانیوم ضعیف شده بودند بر سر یوگسلاوی ریخته شد که به مرگ سه تا چهار هزار نفر اعم از نظامی و غیرنظامی منجر شد و حدود پنج هزار نفر نیز زخمی شدند و بیماری‌های سرطانی هم به سبب استفاده از اورانیوم ضعیف شده، گسترش پیدا کرد و میزان تشعشعات هسته‌ای از حد مجاز بالاتر رفت و آثار آن تا امروز در بیش از یکصد شهر صربستان وجود دارد. زیرساخت‌های صنعتی و نظامی یوگسلاوی نابود شد و بیش از هزار و پانصد منطقه مسکونی و یکصد اثر باستانی ویران شدند. خسارات وارده یکصد میلیارد دلار برآورد شد. جنگ، کوزوو را تحت قیمومیت سازمان ملل قرار داد تا زمینه برای اعلام استقلال آن در سال ۲۰۰۸ فراهم شود که بسیاری از کشور‌ها از جمله روسیه و چین استقلال آن را به رسمیت نشناختند.
ماجراجویی‌های ناتو در یوگسلاوی پیامد‌هایی ژئوپلتیک داشت که از برجسته‌ترین آنها نابودی بقایای حکومت یوگسلاوی و تجزیه قومیتی و نژادی آن بود. علاوه بر این شیوه اجرای عملیات نظامی بدون موافقت شورای امنیت نهادینه شد و از سوی دیگر از تجزیه یوگسلاوی به عنوان بهانه‌ای برای توسعه ناتو به سمت شرق استفاده شد و کرواسی، اسلوونی، مقدونیه شمالی و مونته نگرو به عضویت ناتو در آمدند و مسئله فرار از مجازات نیز تثبیت شد، زیرا دادگاه ویژه یوگسلاوی نتوانست هیچ یک از شکایات افراد سازمان‌های بین المللی در آن علیه کشورهای ناتو را بررسی کند. همه این امور پرسش‌هایی به وجود آورد که هنوز هم به قوت خود باقیست از جمله این که چه کسی مسئول مستقیم کشته و زخمی شدن هزاران نفر در یوگسلاوی بود. پس از جنگ یوگسلاوی جو بایدن رئیس جمهور کنونی آمریکا گفت: من پیشنهاد کردم بلگراد هدف حمله قرار بگیرد و خلبانان آمریکایی همه پل‌های موجود بر روی رود دانوب را بمباران کنند. من پیشنهاد کردم اقدامات عملی اتخاذ شود و از نفت محروم شوند.
