محمدرضا مسیب زاده مدیرکل قرآن و عترت آموزش و پرورش در گفتگو با خبرنگار مهر درباره آسیب های فضای مجازی و چگونگی کنترل آن گفت: همه ما به عنوان اولیا و خدمتگذار دغدغه تربیت دانش آموزان را داریم. اینکه دانش آموزی در اتاق را می بندد و مشغول فضای مجازی می شود چقدر امنیت اخلاقی در آن فضا برقرار است حتماً مورد سوال خانواده هست و مصون بودن از چنین آسیب های احتمالی دقیقاً به تربیت بر می گردد. باید تلاش کنیم دانش اموزان ما خود کنترل گر باشند. هر چند آموزش و پرورش هم برای کاهش همین آسیب ها فضای شاد را راه اندازی کرد. حتماً هیچ کاری بدون ایراد نیست و همچنان نیاز به تکمیل ان وجود دارد ولی امنیت این فضا برای دانش آموزان از روز اول ملاک آموزش و پرورش بوده است و همه فعالیت های درون این فضا نیز معروف است.
وی در پاسخ به این پرسش که کسی که تلفن همراه هوشمند و اینترنت دارد می تواند به جای شاد وارد هر فضای دیگری بشود و ممکن است خود شاد امنیت داشته باشد اما به طور کلی آموزش مجازی مصون از آسیب نیست، بیان کرد: ما بدون خدمت گذاران دانش آموزان یک سری وظایفی داریم. عزیزان ما در حوزه فناوری اطلاعات نیز وظایف دیگری دارند و اولیا نیز باید همانطور که گفتم روی خودکنترلی کار کنند. بله چیزی که برای همه جامعه ممکن است مفید باشد برای دانش آموزان لزوماً مفید نیست. مثل دیدن بسیاری از فیلم ها. اینها به تربیت بر می گردد و اشرافی که والدین به روحیه و تربیت فرزندانشان دارند. در هر صورت کرونا انتخاب ما نبوده است. ما دو شیوه می توانستیم عمل کنیم یا تعطیلی کامل آموزش تا بعد از کرونا و یا مدیریت فضا و رساندن آسیب ها به حداقل. الان راه نرفته بسیاری را رفته ایم. ولی هر برنامه‌ای مثل فضای مجازی چاقوی دولبه است. آموزش و پرورش به دنبال کنترل این فضاهاست و برای همین به واسطه پروتکل هایی که هر پیام رسانی داشت سراغ هیچ کدام نرفت و سراغ یک فضای اختصاصی رفت.
مسیب زاده تاکید کرد: اما اولیا نباید همانطور که فضای مدرسه را رها نمی کردند این مدل آموزش را نیز رها نکنند و نظارت داشته باشند. ما حتی یک وسیله امان خراب می شود و به تعمیرگاه می بریم بارها به آن سر می زنیم و این درست نیست که دانش آموز را با فضای مجازی به حال خود رها کنیم.
مدیرکل قرآن و عترت آموزش و پرورش در پاسخ به این پرسش که چرا فعالیت دارالقرآن ها آنقدر که باید به چشم نمی آید، بیان کرد: ببینید در یک نظر سنجی که به تازگی در همین فضای شاد از دانش آموزان شده پرسیدیم کدام فعالیت را در تابستان از ظرفیت های آموزش و پرورش مدنظر دارید و ۲۰ هزار دانش آموز جواب دادند که ۱۳ درصدشان دارالقران را انتخاب کرد. ۱۳ درصد برنامه های پرورشی و ۳۷ درصد هم فعالیت ها در مجتمع های ورزشی و باقی انتخاب ها درصد ناچیزی داشت. پس استقبال از دارالقران ها خوب است.
وی گفت: ما ۷۵۰ منطقه در آموزش و پرورش داریم که در آنها دارالقرآن راه اندازی شده است. استقبال به میزان تلاش و تدبیر و زیرساخت های ما بر می گردد. دارالقران ها محدود هستمد و به طور متوسطه به صورت حضوری نهایتاً هزار نفر در هر ترم می توانند عضو بگیرند. البته معدود دارالقران هایی هم داریم که در چند شیفت کار می کنند و تا ۵ هزار عضو هم دارند. این روزها که آموزش ها حضوری نیست این ظرفیت بیشتر شده است. اما ما به توسعه لازم در این زمینه نرسیدیم. بر اساس اسسانامه مراکز آموزش پرورش در هر منطقه می توانند دو دارالقرآن یکی برای دختران و دیگری برای پسران داشته باشند. الان این مراکز سه روز سه روز کار می کنند که ظرفیت بالا برود. اما از طرفی زیرساخت ها کافی نیست و از طرف دیگر فعالیت ما تکلیفی نیست و یک فضای مکمل و اختیاری است.
