مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: فائزه هاشمی نماینده دوره پنجم مجلس شورای اسلامی و دختر مرحوم هاشمی رفسنجانی در گفت‌وگوی اعلام کرد: «دوست داشتم ترامپ رای بیاورد، چون فشار‌ها می‌توانست ایران را مجبور به تغییر سیاست کند. دموکرات‌ها شل و ول هستند.»
اینکه یک شخصیت حقیقی دوست دارد در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، ترامپ رای می‌آورد به خودش مربوط است. درست مثل عبدالرضا داوری، مشاور محمود احمدی نژاد که فکر می‌کند امداد‌های غیبی، دوباره ترامپ را به کرسی ریاست جمهوری ایالات متحده می‌رساند.
نکته، اما این است که آیا فردی مثل ترامپ، می‌توانست ایران را مجبور به تغییر سیاست‌ها کند؟ اینجای کار است که عَلَمِ مخالف با نظر فائزه هاشمی را بلند می‌کنم و می‌گویم اشتباه می‌کنی، دخترِ آیت‌الله.
ترامپ، ۴ سال هرکاری که می‌توانست انجام داد. از برجام خارج شد، تحریم کرد، جلوی فروش نفت را گرفت و ... چه تغییری در کشور ایجاد شد؟ جز اینکه نگران به قدرت رسیدن جریان افراطی هستیم؟ جز اینکه می‌ترسیم یکی مثل آن‌هایی که در پارلمان نشسته است، به قدرت برسد و تندروی در سیاست داخلی و خارجی، سکه رایج کشور شود؟
ایران با برجام و گفتگو در حال تغییر گفتمان بود. در‌های جمهوری اسلامی به روی کشور‌ها باز شده بود. به اندازه تمام سال‌ها، دوست و حرف مشترک با جهان داشتیم. برای‌مان فرش قرمز پهن می‌کردند.
در سیاست داخلی هم شاهد رواجِ گفتمان مذاکره بودیم و اگر رییس جمهور بعد از اوباما، یک دموکرات بود یا یک جمهوری‌خواه سیاست‌دان بود و جهان نمی‌ترامپید، الان اوضاع کشور اینگونه بود؟ الان شاهد جولان کسانی در پارلمان بودیم که در انتخابات ریاست جمهوری از مردم نه شنیده بودند؟
ما داشتیم تغییر می‌کردیم، فائزه خانم! این ترامپ بود که در برابر تغییر گفتمان در ایران ایستاد و دوباره راه را برای افراطی‌ها باز کرد.
کافی است فکر کنید که الان برجام ادامه داشت و اصلا آمریکا از آن خارج نمی‌شد. وضعیت کشور چگونه بود؟
تاریخ نشان داده است، هرچقدر طرف مقابل سوار بر اسب افراط و تندروی شود، ایران هم همان مسیر را پیگیری می‌کند و به خاطر فشار آنها، وادار به تغییر گفتمان نمی‌شود.
مسئله دیگر که در مورد صحبت‌های فائزه هاشمی جالب توجه است، واکنش دیگر فرزندان آیت‌الله هاشمی به سخنان خواهرشان است.
یک منبع نزدیک به خانواده مرحوم هاشمی گفته است: فاطمه، محسن، مهدی و یاسر هاشمی از این اظهارات به شدت عصبانی هستند و آن را خلاف دیدگاه‌های آیت‌الله هاشمی و مواضع خانواده آن مرحوم می‌دانند.
باید یک نکته را به خواهر و برادران فائزه یادآور شد؛ که پدرشان اهل محدود کردن نبودند و فائزه هاشمی در زمان حیات آیت‌الله هم اینگونه حرف می‌زد. پس بهتر است به نام پدر، امکان حرف زدن را از دیگران نگیرند.
خاطرات آیت‌الله هاشمی نشان می‌دهد که او اهل سانسور نبود که اگر بود هیچگاه به رفتن به سد، کیش و یا اسامی دخترشان و همسرش به عنوان یک روحانی اشاره نمی‌کرد.
در پایان باید گفت سخن فائزه هاشمی بیش از آنکه از اندیشه برخاسته باشد از خشم اوست. خشم از رفتاری که در این سال‌ها با او شده است؛ که البته از این نظر شباهتی با پدر ندارد.
کاش شجاعت او در کلام عاری از خشم و کینه باشد.
