بعد از بیانیه روز گذشته خانه سینما و دعوت از زنان سینماگر برای حل و فصل ماجرای خشونت جنسی در شورای صیانت خانه سینما زنان سینماگر پاسخی منتشر کردند که در آن آمده: «...هدف، تشکیل یک نهاد مستقل از مناسبات داخلی خانه سینما (شامل حقوقدان، روانشناس، متخصص حوزه جنسیت، متخصص مدیریت منابع انسانی، متخصص حوزه خشونت جنسی و سینماگر) است.
این نهاد می‌بایست:
۱-از وابستگی و پیوند با روابط قدرت موجود در فضای سینمای ایران دور باشد.
۲)تمامی اعضای این نهاد می‌بایست در حوزه خشونت جنسی آموزش موثر و قابل ارزیابی دیده باشند.
۳)این نهاد با اکثریت مطلق از زنان تشکیل شود.
۴-این نهاد از طریق رای‌گیری جمعی و دموکراتیک انتخاب شود.
۵-این نهاد برای همه زنان در صنعت سینمای کشور در دسترس باشد.
آنچه خانه سینما در بیانیه‌ی خود به عنوان «راهکار» بیان کرده با چنین ساختاری در تضاد است.
چرا که در چهارچوب خانه سینما اعضای تصمیم‌گیرنده، که اکثرا در پست‌های مدیریتی خانه سینما هستند، منتخب خود خانه‌ی سینما هستند که «استقلال» لازم برای رسیدگی به این منظور را زیر سوال می‌برد چرا که منافع آنها درگیر روابط قدرت در ساختار سینما خواهد شد.
ثانیا اعضا برای رسیدگی به خشونت‌های جنسی آموزش‌های لازم را ندیده‌اند و سیستم موجود در دسترس همه زنانی که با پروژه‌های سینمایی سروکار خواهند داشت؛ نیست. در آخر، برخی از این اعضا هم تا امروز روایت زنان سینماگر را فعالانه سرکوب کرده‌اند و معتقدند این امور را باید پشت درهای بسته حل و فصل کرد.
با این توضیحات اعلام می‌کنیم که در پیشنهاد مطرح شده در بیانیه خانه‌ی سینما در واقع ما با تکرار همان روال ناکارآمد رسیدگی به این خشونت‌ها تا امروز مواجه هستیم که برای تغییر آن تلاش خواهیم کرد.»
