به گزارش مشرق، محمدکاظم انبارلویی در یادداشتی نوشت: اراده دولت، ملت و مجلس ما در مناقشه هسته‌ای با آمریکا و سه کشور شرور اروپایی این است که:
۱- همه تحریم‌ها باید لغو شود.
۲- آمریکا تضمین بدهد کَلَکی در کار نیست دوباره زیر میز نمی‌زند.
۳- دو مورد بالا باید حتما راستی‌آزمایی شود.
۴- خسارت ناشی از بدعهدی و فریب غرب به تأسیسات هسته‌ای و نیز خسارت ناشی از تحریم‌ها پرداخت شود.
این چهار کلمه ما را دوباره به میز مذاکرات برگرداند.
در اولی؛ آمریکایی‌ها دهها اما و اگر دارند. در دومی؛ صدها راه گریز مطرح کرده‌اند! در سومی؛ توپ راستی‌آزمایی را به زمین ایران شوت می‌کنند. هرازچندی گروسی را به تهران می‌فرستند همچنین روی زمان راستی‌آزمایی بازی می‌کنند. در چهارمی؛ هم می‌گویند اصلا حرفش را نزنید.
جمع‌بندی پیام‌های مبادله شده و چانه‌زنی‌ها در هر چهار مورد و چرتکه انداختن در مورد اینکه چه می‌دهیم و چه می‌گیریم، نشان می‌دهد آمریکایی‌ها همان کلاهی که سر دولت روحانی و دیپلمات‌های ما گذاشتند می‌خواهند گشادتر آن‌را سر دولت جدید بگذارند.
تمام تلاش آمریکایی ها این است که چارچوب تحریم ها را حفظ کنند. ملت ایران هیچ انتفاع اقتصادی نداشته باشد. ضمن اینکه در همین دولت بایدن و یا دولت بعدی بتوانند زیر امضاء و تعهدات خود بزنند.
گاهی وسط مذاکرات پیشنهادات شیرین و اغواگرایانه‌ای مطرح می‌کنند ما خیال می‌کنیم آنها قصد و نیت توافق دارند گاهی هم مسائل بی‌ربطی مطرح می‌کنند و شروع می‌کنند به حاشیه‌سازی و ربط مذاکرات هسته‌ای به مذاکرات محدود کردن برد موشک‌ها و نفوذ منطقه‌ای ایران که انسان خیال می‌کند اصلا آنها سر آشتی و سازش و توافق ندارند.
آنها هشت دور مذاکره را در یک محدوده هذیان سیاسی و طرح مسائل واقعی مدیریت کرده‌اند!
امیر عبداللهیان اخیرا در تماس با همتای عمانی خود گفت : «ایران آماده توافق خوب و پایدار است اما آمریکا زیاده‌خواهی می‌کند. مسئول طول کشیدن مذاکرات، آمریکایی‌ها هستند. ایران هرگز زیر بار زیاده‌خواهی آمریکا نمی رود.»
هشت دور مذاکرات در وین براساس بازی‌های آمریکا و همراهی‌های سه کشور اروپایی هنوز منجر به رسیدن به یک پیش‌نویس قابل قبول برای دو طرف نشده است. ظاهرا آمریکایی‌ها به پیشنهادات شفاف و روشن ایران پاسخی ۲۷ صفحه ای دادند که این پاسخ به‌هیچ‌وجه دربرگیرنده نفع اقتصادی ایران از این دور مذاکرات نیست.
این پاسخ‌ها بر مبنای «دستاورد تقریبا هیچ» تئوریزه شده است. که بخشی از آن حقوقی است، بخشی فنی و بخش اعظم آن حقه‌بازی برای فرار از اصل «رفع همه تحریم‌ها» است. ظاهر پاسخ، عقب‌نشینی آمریکا و دادن امتیازات قابل توجه است اما باطن آن همان طرح بازی «دستاورد تقریبا هیچ» است.
از طرفی اختلافات تکنیکی و تاکتیکی بین سه کشور اروپایی با آمریکا از یک‌سو و اختلافات آمریکا و رژیم صهیونیستی روی چانه‌زنی در کم و کیف تحریم‌ها، تازه‌ترین ترفند غرب در مواجهه با ایران هسته‌ای است. مناقشه مسکو و واشنگتن روی مسئله اوکراین و لشکرکشی تحریمی آمریکا علیه روسیه، مذاکرات را وارد مرحله پیچیده‌ای کرد. آمریکایی‌ها دنبال بهانه‌ای می‌گشتند که تأخیر در توافق را گردن یکی از اعضای گروه ۱+۴ بیندازند. قرعه فال به نام مسکو افتاد.
این رویداد عده‌ای غرب‌پرست را در ایران تحریک کرد، مقصری برای عدم توافق پیدا کنند. بازی آمریکا در لغو تحریم سپاه، یک فریب دیگر بود که بگویند همه‌چیز در حال درست شدن است سپاه اگر موافقت کند که همچنان در فهرست «تروریست‌ها»! بماند مسئله حل است!
واقعیت امر این است که پشت همه این حقه‌بازی‌ها یک اراده خصومت علیه ملت ایران وجود دارد که رضایت نمی‌دهد تحریم‌ها برداشته شود. این اراده می‌خواهد در این دور مذاکرات فقط امتیاز بگیرد و از دادن کوچکترین امتیاز ولو اینکه در روی کاغذ برداشتن آن‌را وعده بدهد، هنگام «تضمین» و «راستی‌آزمایی» زیر آن بزند.
کسانی که رضایت نمی‌دهند یک هنرمند ایرانی در آمریکا کنسرت برگزار کند با پررویی می‌گویند چون سپاه تحریم است. با این عمل خود به ما پیام می‌دهند، برداشتن تحریم‌ها یک خیال و یک رویاست؛ هرگز اتفاق نخواهد افتاد. هیچ آمریکایی در سنا، مجلس نمایندگان و کاخ سفید به لغو تحریم‌ها رضایت نمی‌دهد.
شورایعالی امنیت ملی، اتاق فکر طراحی‌های دیپلماتیک در موضوع مذاکرات هسته‌ای است. وزارت خارجه مجری این طراحی‌هاست. رئیس دولت مسئول مستقیم این گفت‌وگوهاست. همه چیز در یک فرآیند قانونی به جلو می‌رود. دولت هیچ مسئله‌ای را در داخل به مذاکرات مربوط نکرده است. همه کسانی که در این فرآیند مشغول خدمت هستند حواس خود را جمع کرده‌اند که از یک سوراخ ۱۰ بار گزیده نشوند.
آنها نه از اخم آمریکایی‌ها می‌ترسند و نه به لبخند آنها امیدوارند. توجه آنها روی منافع ملی و مصالح ملت ایران متمرکز است. نتیجه مذاکرات اگر به عقب‌نشینی آمریکا و پذیرش حقوق حقه ملت ایران منجر شود، یک پیروزی است و اگر هم آمریکایی‌ها سر تعظیم بر خواسته‌های ملت فرود نیاورند و بر طبل خصومت‌ورزی بکوبند هم مهم نیست چون آنها تاکنون هیچ غلطی نکرده‌اند در آینده هم نمی‌توانند بکنند.
اکنون دولت و ملت ایران در مسیر خنثی‌کردن تحریم‌هاست و در این مسیر باشتاب جلو می‌رود و تحریم‌ها را بی‌اثر کرده و توفیقات خوبی به دست آورده است.
گاهی برخی از دوستان در مجلس یا در رسانه‌ها راجع به چندوچون کارکرد تیم مذاکره‌کننده و یا دست‌اندرکاران مذاکرات هسته‌ای نقدهایی مطرح می‌کنند. طرح این‌گونه دیدگاه‌های متفاوت ضرری ندارد. سطح هوشیاری مسئولان و تصمیم‌گیرندگان را بالا می‌برد باید هشدارها داده شود تا جلوی ضرر پیشاپیش گرفته شود.
ضمن اینکه باید بدانیم توافق نه به دار است و نه به بار. گفت‌وگو درباره هیچ نتایج هیچ را هم دربردارد.
