به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما از دهلی نو. خرما، سیب، موز با یک خوراکی کوچک (سمبوسه) در کنار لیوانی آب، جلوی هر روزه دار گذاشته شده بود.
این خوراکی مختصر، سفرههای افطار مسلمانان را زیباو رنگین کرد. در حیاط بزرگ مسجد، هم سفرهای طولانی مستطیل شکل به چشم میخورد که خیران بانی آن شده، هم خانوادهها و دوستانی که با هم دور سفرهای کوچک نشسته بودند.
طبق آداب و رسوم، ثانیهای پیش از اذان، صدایی مثل شلیک توپ به گوش رسید و بلافاصله اذان از بلندگوهای مسجد پخش شد.
مسلمانان از پیر و جوان و زن ومرد با آن لباسهای رنگارنگ شان افطار کردند. افطاری که تمام شد به نوبت با آب داخل حوض مسجد وضو گرفتند و خود را برای نماز جماعت آماده کردند. کم کم صفهای نماز شکل گرفت. پس از چند دقیقه نماز مغرب به جماعت خوانده شد.
همه اینها یک ساعت طول کشید. بعدمسلمانان روزه دار به خانههایشان رفتند. دو سال بود که در اینجا موقع اذان مغرب خبری از این جمع و جماعت نبود.
مسجد جامع یا مسجد جهاننما، مسجد اصلی دهلی قدیم و از بزرگترین و معروفترین مساجد هند است که بر روی بلندی ساخته شده است. این مسجد، به فرمان شاهجهان، پنجمین امپراتور سلسله گورکانیان هند که تاجمحل را نیز ساخته، احداث شد.
حدود ۲۵۰میلیون مسلمان در هند زندگی میکنند. بیش از ۴۰میلیون نفر آنها از شیعیان هستند.
