روز گذشته ورزشگاه قاسم سلیمانی سیرجان که برای اولین مرتبه با حضور هواداران از حریفان گلگهر میزبانی میکرد، محفلی برای برگزاری یکی از زیباترین دیدارهای فصل بیست و یکم فوتبال ایران بود؛ جایی که برخلاف انتظارات قعرنشین لیگ برتر که انگیزه بالایی برای فرار از رتبه شانزدهم دارد، طوفانی مسابقه را آغاز کرد و با گلهای امیرحسین نعمتی و مرتضی حسین زاده در دقایق ۹ و ۲۳ از میزبان خود پیش افتاد.
این نتیجهای بود که امیرقلعهنویی به هیچ وجه تحمل تاب آوردن برابر آن را نداشت و خیلی زود پیش از اینکه بازی در نیمه اول خاتمه پیدا کند، تصمیم به تعویض علی علیزاده و احمد موسوی با نویدی عاشوری و مهدی تیکدری گرفت؛ دو تغییری که پیش از نیمه مربیان جواب داد و آبیپوشان سیرجانی توانستند در ثانیههای پایانی ۴۵ دقیقه اول اختلاف را به حداقل برسانند.
در نیمه دوم باز هم این شاگردان سیدعباسی بودند که توانستند دروازه گلگهر را برای سومین مرتبه در دقیقه ۵۸ توسط ابوالفضل عکاشه باز کنند، اما سرمربی باتجربه و کهنهکار گلگهر بار دیگر دست به کار شد و با اضافه کردن شایان مصلح، مرتضی تبریزی و رضا شکاری سعی کرد آهنگ تهاجمی تیمش برای جبران گلها و احتمالا کسب امتیازات کامل مسابقه را تغییر دهد.
تلاشهای شاگردان امیرقلعهنویی تا دقیقه ۸۵ ثمری در پی نداشت، اما بالاخره در این دقیقه بود که ارسال کرنر سعید صادقی با ضربه سر استنلی کیروش به گل نشست تا انگیزه گلگهر برای به تساوی کشاندن بازی و حتی پیروزی در آن افزایش پیدا کند و یک دقیقه از وقتهای تلف شده سپری میشد که اینبار مرتضی تبریزی روی پاس خوب سعید صادقی فرشته نجات تیمش شد و گلگهر را از شکست در خانه نجات داد.
نکته جالب توجه اما رفتار مرتضی تبریزی و فرشید باقری پس از به ثمر رساندن گل تساوی مسابقه است؛ جایی که بدون توجه به بازگشت خیرهکننده تیم، بی درنگ سعی بر بیرون کشیدن توپ از دروازه و بردن آن به مرکز زمین برای شروع مجدد مسابقه را دارند تا به این ترتیب هم تیمیهایشان را نیز برای زدن گل چهارم تهییج کرد.
البته خیلی هم نباید قدیمی باشید تا بازگشتهای دیوانهوار تیمهای امیرقلعهنویی در دقایق پایانی مسابقه یادتان بیاید. این مربی اگرچه چند سالی میشود که نتوانسته عادت همیشگیاش یعنی قهرمانی در لیگ برتر را تکرار کند، ولی هنوز با کسب ۵ عنوان قهرمانی ( سه قهرمانی با استقلال و دو قهرمانی با سپاهان) پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر است و آنقدر روحیه نباختن در کالبد تیمهایش جریان داشت که بازیکنانش تا سوت داور مسابقه به صدا درنمیآمد برای گلزنی تلاش میکردند و نتیجه هم اختراع اصطلاح "قلعهتایم" برای این مربی بود؛ اصطلاحی پرکاربرد در ادبیات فوتبال ایران که روز گذشته چشمههایی از آن را در مصاف گلگهر و شهرخودرو شاهد بودیم و اگر بازی چند دقیقه دیگر ادامه داشت، احتمالا گل پیروزی بخش هم از راه میرسید.
بیشتر بخوانید: