به گزارش بهداشت نیوز ،متخصصان در این مطالعه به مزیت دیگری از لزوم حفظ برنامه ورزشی پی برده اند. آنها در آزمایش‌هایی که روی موش‌ها انجام شد، دریافتند ورزش کردن قبل از ابتلا به سرطان با کُند شدن رشد تومور مرتبط است و به کاهش پیامدهای سرطان موسوم به سندرم تحلیل عضلات یا "کاشکسی" (cachexia) کمک می‌کند.
کاشکسی، اختلال تحلیل رفتن عضلات است که بیش از ۸۰ درصد بیماران مبتلا به نوع پیشرفته سرطان به آن دچار می‌شوند و با یک سوم از تمامی موارد مرگ و میر ناشی از سرطان مرتبط است. افراد مبتلا به این اختلال دچار نوع شدیدی از تحلیل عضلانی و همچنین تحلیل ساختار و عملکرد قلب می شوند و به طور کلی کیفیت زندگی فرد تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
انجام بیشتر حرکات ورزشی به ویژه تمرینهای هوازی به راحتی امکان پذیر است. بنابراین، انجام مرتب ورزشهای هوازی از قبیل دویدن، روشی موثر و مقرون به صرفه در کاهش خطر ابتلا به سرطان و پیامدهای ناشی از این بیماری است.
ورزش کردن می تواند تاثیرات ضد التهابی داشته باشد و ممکن است از طریق کند ساختن روند پیشرفت عارضه کاشکسی، تاثیر مثبتی داشته باشد و ساختار و عملکرد قلب را حفظ کند. با این حال، پیش از این مطالعات بسیار کمی روی "پیش شرطی سازی" متمرکز شده اند.
به نظر می رسد پیش شرطی سازی یا "ورزش کردن قبل از ظاهر شدن تومورهای سرطانی" با حفظ ساختار و عملکرد قلب، نقش محافظت کننده مهمی را در زمان بروز اختلال تحلیل عضلات ایفا می کند.
در این مطالعه جدید، محققان موش هایی را مورد مطالعه قرار دادند که یا به مدت هشت هفته روی تردمیل ورزش می کردند یا هیچ حرکت بدنی نداشتند. پس از هشت هفته، متخصصان بیماری سرطان را در برخی از موش‌هایی که فعالیت بدنی داشتند و برخی از موش‌های کم تحرک ایجاد کردند. همچنین برخی موش‌های هر دو گروه از ابتلا به سرطان در امان ماندند.
متخصصان دریافتند که موش‌های مبتلا به سرطان و با سبک زندگی بی‌تحرک، نسبت به موش‌هایی که قبل از بروز بیماری سرطان ورزش می‌کردند، عملکرد قلب ضعیف‌تری داشتند. همچنین، موش‌های گروه نخست دارای حجم تومور کمتر بودند و ۶۰ درصد توده تومور کمتری نسبت به موش‌های گروه بی‌تحرک داشتند.
به گفته متخصصان این داده ها در شناسایی اهمیت ورزش و بهترین زمان ورزش به عنوان یک اقدام محافظتی و پیشگیرانه در برابر اثرات مضر اختلال تحلیل عضلات ناشی از سرطان بسیار مهم است.
