بیماران سرطانی که با داروی شیمی‌درمانی دوکسورابیسین درمان می‌شوند، ممکن است عوارض جانبی را تجربه کنند که عواقب طولانی‌مدتی دارد. در این میان آسیب به عضله قلب و تحلیل رفتن ماهیچه‌های اسکلتی می‌تواند بر استقامت فیزیکی و کیفیت زندگی بازماندگان تاثیر بگذارد. با این حال این یک داروی ضدسرطان قوی است و در حال حاضر در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد و برای درمان سرطان سینه، سرطان مثانه، لنفوم و انواع لوسمی استفاده می‌شود اما این واقعیت که دوکسورابیسین می‌تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند، برای بیماران و پزشکان بسیار نگران‌کننده است.
نتایج مطالعه اخیر برای آزمایش اثر مکمل ویتامین C در موش‌های تحت درمان با دوکسورابیسین در نشست سالانه انجمن فیزیولوژی آمریکا ارائه خواهد شد.
نتایج این بررسی ویتامین C را به عنوان یک درمان کمکی بالقوه برای کمک به مدیریت اختلالات عضلانی محیطی پس از درمان با دوکسورابیسین در نتیجه بهبود ظرفیت عملکردی و کیفیت زندگی و همچنین کاهش مرگ‌ومیر نشان می‌دهد.
تحقیقات قبلی که با همکاری دانشمندان دانشگاه منیتوبا در کانادا انجام شد، نشان داد مکمل ویتامین C نشانگرهای سلامت قلب و بقا را در موش‌هایی که دوکسورابیسین دریافت کرده‌اند، بهبود می‌بخشد. به نظر می‌رسد آسیب‌شناسی قلب ناشی از درمان با دوکسورابیسین شامل التهاب و استرس اکسیداتیو است و ویتامین C که به عنوان یک آنتی‌اکسیدان عمل می‌کند، می‌تواند این فرآیندها را کاهش دهد. این موضوع محققان را بر آن داشت تا بررسی کنند که آیا ویتامین C می‌تواند به جلوگیری از اثرات منفی دارو بر عضلات اسکلتی نیز کمک کند یا خیر.
محققان روی چهار گروه از موش‌ها کار کردند. یک گروه هر ۲ ویتامین C و دوکسورابیسین دریافت کردند؛ در حالی که گروه دیگر هیچکدام را دریافت نکردند. گروه سوم فقط دوکسورابیسین و گروه چهارم فقط ویتامین C دریافت کردند. سپس محققان توده عضلانی اسکلتی و نشانگرهای استرس اکسیداتیو را در تمام موش‌ها اندازه‌گیری و مقایسه کردند.
نتایج نشان داد موش‌هایی که ویتامین C همراه با دوکسورابیسین دریافت کردند، در مقایسه با موش‌هایی که دوکسورابیسین دریافت کردند، استرس اکسیداتیو کمتر و توده عضلانی بهتری داشتند.
جالب است که درمان پیشگیری‌کننده و همزمان ویتامین C که فقط یک هفته قبل داده شد و ۲ هفته دیگر پس از مصرف دوکسورابیسین انجام شد، برای کاهش عوارض جانبی این دارو روی ماهیچه‌های اسکلتی کافی بود و به کسب یک نتیجه بسیار مثبت کمک کرد.
نتایج نشان داد درمان ویتامین C می‌تواند از دست دادن توده عضلانی را کاهش دهد و بسیاری از نشانگرهای عدم تعادل رادیکال‌های آزاد را در موش‌هایی که تحت تجویز دوکسورابیسین قرار گرفته‌اند را بهبود بخشد.
تحقیقات آینده باید شامل کارآزمایی‌های بالینی باشد تا تایید شود که آیا ویتامین C برای بیماران انسانی تحت درمان با دوکسورابیسین نیز مفید است یا خیر.
علاوه بر این دوزهای مناسب ویتامین C باید برای انسان ایجاد شود. نتایج مطالعات قبلی نشان داده ویتامین C می‌تواند با اثرات داروهای شیمی‌درمانی تداخل داشته باشد؛ بنابراین به بیماران توصیه نمی‌شود این مکمل‌ها را در طول درمان‌های سرطان مصرف کنند مگر اینکه پزشک آن را تجویز کند.
